خزرتیترخبر:جنگل‌های شمال ایران از منحصر به‌فردترین و ارزشمندترین جنگل‌های دنیا محسوب می‌شوند که قدمت بسیار بالایی دارند، اما در حدود 50 سال اخیر نبود مدیریت مطلوب و بهره‌برداری بی‌رویه و برداشت از این جنگل‌ها موجب نابودی آنها شد، برنامه‌هایی مانند طرح‌های‌ جنگلداری که به اصطلاح باید جنگل را مدیریت کند تیشه‌ای شد به ریشه جنگل‌های شمال.

وقتی به پشت سر خود نگاه می کنیم می بینیم که بهره‌برداران تا می‌توانستند از جنگل برداشت کردند کارخانجات چوب در شمال ایران مانند اژدهایی ارزشمندترین گونه‌های دنیا را بلعیدند، آنقدر برداشت کردند تا جنگل‌ها را خالی از درختان تنومند و زمینه نابودی آنها را فراهم کردند.

تخلف‌های زیادی نیز در ارتباط با این طرح‌ها انجام شده بود که در نهایت طرح توقف برداشت از جنگل‌های شمال یا همان طرح تنفس جنگل برنامه ریزی و از سال 96  اجرا شد.

از آن زمان تاکنون کم‌کم قراردادهای بهره‌برداری از جنگل لغو و اکنون کاملا برداشت از جنگل ممنوع و طرح‌های بهره‌برداری جنگل‌ها به طور کامل جمع شده است.

قاعدتا و رسم بر این است برای هر طرحی که متوقف می‌شود، باید طرحی جایگزین شود و یا موارد و مسائل دیگر مربوط به بهره‌برداران، کارخانجات و نیروهای موجود و امنیت شغلی آنها مدنظر قرار گیرد تا پیامدهای حاصل از آن طرح را تحت تاثیر قرار ندهد و زندگی جوامع محلی و بومی که با این طرح‌ها زندگی می‌گذراندند را دچار آسیب نکند.

با اجرای طرح تنفس جنگل از اواخر سال 1396 آغاز شد و اکنون با گذشت بیش از یک سال ونیم از زمان آغاز طرح، چالش هایش مشخص شد، چالش هایی که مخالفان طرح از قبل نسبت به بروز آنها هشدار داده بودند.

یکی از مهمترین مشکلات طرح تنفس جنگلها تعطیلی تعداد زیادی کارخانه است و به طبع آن بیکاری هزاران کارگر که سالهای سال در این کارخانه جات مشغول به کار بودند.

با توجه به تحقیق های انجام شده در می یابیم که شرکت چوب و کاغذ مازندران زمانی که کسی فکرش را نمی کرد روزی با کمبود چوب مواجه شود، واحد زراعت چوب را تشکیل داد، در 12 هزار هکتار نیز با زارعان قرارداد بست و در حال حاضر هم از همین اراضی و قراردادها، حدود 1500 تن در ماه چوب دریافت می کند.

اما چالشی  که با اجرای طرح تنفس جنگل و جلوگیری از برداشت درختان شکسته افتاده بوجود آمده این است که در شرایط اقتصادی و ارزی امروز، این شرکت با وضع بسیار دشواری مواجه شده است، طبق آخرین آمار تولید این کارخانه، از ابتدای سال جاری تا کنون فقط به اندازه 20 درصد توان این واحد بزرگ اقتصادی بود، واحدی که در دهه 70 حدود 600 میلیون دلار برای ساخت آن هزینه شد تولید داشت.

به گفته مدیران این شرکت موجودی چوب کارخانه در حال حاضر تقریباً صفر است و کارخانه ای با این همه هزینه و توان تولید، مانند شالیکوبی ها باید روزهای متوالی منتظر بماند تا محصول اولیه واردش شود و استارت بزند و چند روز کار کند و دوباره خاموش شود تا چوب جمع شود و همین باعث می شود کم کم این شرکت ها رو به تعطیلی بروند وناخواسته تعداد زیادی از کارگران این کارخانه، خانه نشین شوند.

آنچه که در حال حاضر بسیار اهمیت دارد این است که لطمات جبران ناپذیری با طرح تنفس جنگل به خانواده های زیادی وارد می شود و جامعه و مسئولین امر و به خصوص مسئولین استانی باید پاسخگوی این افراد باشند و این مشکلات را مرتفع کنند.

انتظاری که جامعه و قشر کارگری از نمایندگان ومسئولین استانی خود دارند این است که نگذارند حق این گروه که بیشترین قشر جامعه را در حال حاضر تشکیل می دهند پایمال شود.