به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از وارش، می گویند در دیگر نقاط کشور جا افتاده است که شمالی ها را به بی بخار بودن می شناسند و معتقدند که اینها نتوانستند در مورد ارتقاء جایگاه استان های خود موفق عمل کنند که یا به دلیل اختلافات دامنه دار در میان خودشان بوده است و یا عدم توجیه و توجه نسبت به سرنوشت مناطقی که دارند زندگی می کنند.

دلیلش هر چه باشد لابد چیزهایی دیدند که می گویند والا چرا به مناطق دیگر چنین برچسبی نمی زنند؟

نمونه بارز این بی بخاری را می توان در مورد طرح انتقال آب دریاچه مسموم و پر از فاضلاب و نفت و نیترات خزر به کویر سمنان و فلات مرکزی ایران مشاهده کرد که چه در دولت گذشته و چه در دولت جدید همواره مورد طمع کویرنشینان و دولتمردان زاده کویر بوده است.

در اینکه همه جای ایران باید طعم آبادانی و سرسبزی را بچشد شکی نیست و اینکه ما به عنوان ایرانی موظف به دفاع از منافع همه کشور هستیم هم نباید خدشه و خللی ببیند منتها بعضی از اقدامات و مصوبات بوی تبعیض و تناقض می دهند و بعضا سوء استفاده دولتمردان از سادگی و بی بخاری شمالی ها!

طرح انتقال آب دریای عمان به کویر مرکزی نه تنها ایرادات محیط زیستی و اقلیمی اندکی دارد بلکه هم توجیه پذیر است و هم به سبب ارتباط با آبهای آزاد و اقیانوس هند عملا هیچ فاجعه زیست محیطی را در پی نخواهد داشت.

 اما انتقال آب از دریاچه شور خزر که همین حالا هم دچار پسروی آب و آلودگی های غیر قابل جبران شده است از آن طرح های نسنجیده و تبعیض آمیز است که کویر نشین ها درصدد هستند به هر شکل ممکن عملیاتی کنند.

خسارات عظیم این طرح نه تنها گریبان خزر را خواهد گرفت که در بلند مدت سبب طمع بیشتر کویر تشنه لب و افزایش استحصال آب برای مصارف خانگی،صنعتی و کشاورزی خواهد شد.

بگذریم که با شروع عملیات اجرایی چنین طرحی هزاران هکتار از طبیعت بکر شمال کشور باید دستخوش تغییرات و تخریب شوند تا کانال کشی، لوله گذاری و ایستگاه های تعمیر و نگهداری و انتقال احداث شوند.

متاسفانه و علی رغم آگاهی از حجم وسیع تاثیرگذاری این اقدام غیرکارشناسانه، وزیر نیرو که زیر نظر مسئولان زاده کویر قرار دارد بر اجرای هرچه سریعتر این طرح اصرار ورزیده و آن را ناگزیر اعلام کرده است.

"چیت چیان" ضمن دفاع از این طرح اعلام کرد که با هماهنگی محیط زیست باید هرچه زودتر نسبت به انتقال آب دریاچه آلوده خزر به کویر اقدام کرد.

 با جدی شدن دوباره این طرحِ عجیب پرسشی که برای افکار عمومی شمال کشور و رسانه ها پیش می آید این است که چرا هیچکدام از مسئولان دولتی سه استان درگیر در این زمینه یعنی گیلان،مازندران و گلستان واکنشی نشان نمی دهند؟

آیا جاذبه صندلی ها و چسب به کار رفته در آنها آنقدر قوی است که حتی حاضر به یک اظهار نظر ساده هم نیستند؟

در صورت اجرای چنین نقشه ای و احتمال تبدیل دریاچه خزر به دریاچه ارومیه ای دیگر در آینده نه چندان دور چه پاسخی برای فرزندانشان خواهند داشت؟

با قطع امید از منصوبان دولت تدبیر و امید در مازندران و گلستان و گیلان، همه چشمها به مجمع نمایندگان استان های شمالی و نفراتی که به مجلس راه یافته اند دوخته خواهد شد تا ببینند آیا نمایمدگان شمال هم همان راه دولتی ها را ادامه می دهند یا اینبار "بخار"ی از آنها بلند خواهد شد؟