به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از فارس، نصب سرعت‌ گیر به‌ عنوان ابزاری در طرح‌های آرام ‌سازی ترافیک استفاده می‌شود و در کشورهای توسعه ‌یافته فقط در معابر محلی یا در مقابل مدارس، مراکز آموزشی و مراکز خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در استان مازندران متأسفانه نصب سرعت‌ گیرها و سرعت ‌کاه‌ها طبق استانداردهای جهانی صورت نگرفته و نصب آنها در بسیاری اماکن و معابر ضرورتی ندارد و باعث ایجاد مشکل برای شهروندان نیز می‌شود.

ارتفاع بلندترین نقطه سرعت ‌گیر و سرعت‌ کاه بر اساس استاندارد جهانی باید 7 تا 10 سانتی‌ متر باشد، درحالی‌ که در برخی معابر شاهد وجود تپه هستیم تا سرعت‌ گیر که این موضوع اصلاً زیبنده نیست.

متأسفانه در بیشتر سرعت ‌گیرها شاهد استفاده از آسفالت غیراستاندارد هستیم، به‌جای پلاستیک که این آسفالت‌ها به ‌دلیل هم ‌رنگ بودن با جاده و عدم نصب تابلو، خودروهای عبوری متوجه نشده و با سرعت از روی آن عبور می‌ کنند که این موضوع آسیب‌های فراوانی به خودرو وارد می‌کند.

استفاده از سرعت ‌گیرهای پلاستیکی به ‌دلیل نوع پلاستیکی این ابزار، برخلاف آسفالت و سیمان به تعویض و تعمیر نیاز و هزینه کمتری را نیز دارد.

از دیگر معایب سرعت ‌گیرها کم کردن سرعت قبل از رسیدن به آن و سپس شتاب مجدد وسایل نقلیه است که ضمن بالا رفتن مصرف سوخت، افزایش آلودگی هوا را در پی دارد.

علاوه بر این‌ها می ‌توان به تأثیر منفی در سرویس ‌دهی وسایل نقلیه اورژانسی به ‌دلیل کاهش سرعت، آسیب دیدن جلوبندی، سیستم ترمز و کلاچ خودرو و افزایش تصادفات جلو به‌عقب براثر ترمز ناگهانی اشاره کرد.

مسئولان استانی نیز بارها به حذف سرعت ‌گیرهای غیرمجاز اشاره کردند اما متأسفانه همچنان شاهد اتفاق خاصی در این زمینه نبوده‌ایم.

علی نبیان معاون عمرانی استاندار نیز در جلسات مختلفی به این موضوع اشاره‌ کرده وعلاج آن را اصلاح و برچیده شدن سرعت ‌گیرهای غیرمجاز می‌داند اما متأسفانه گویا این راه علاج در حد حرف باقی ‌مانده و هنوز به مرحله عمل نرسیده است.

حال روی حرف ما با استاندار محترم مازندران است، آقای استاندار، در فاصله 251 کیلومتری شهرستان رامسر تا ساری حدود 110 سرعت ‌گیر وجود دارد که به‌عبارتی می‌شود در هر 2.28 کیلومتر یک سرعت‌ گیر!

آیا به نظر شما این تعداد سرعت ‌گیر در این مسیر لازم است؟ سرعت‌ گیرهایی که باید به‌ خاطر طراحی ماهرانه در ساختش به آن نام نفس‌گیر داد.

به‌ سادگی می‌توان گفت که حدود 40 درصد این سرعت ‌گیرها هنوز ایمن ‌سازی نشده‌اند و حتی یک تابلوی کوچک هم مبنی بر وجود سرعت‌ گیر مشاهده نمی‌شود.

وقتی از غربی ‌ترین شهرستان استان به مرکز استان این تعداد سرعت‌ گیر وجود دارد در کوچه و محله‌های شهرهای استان چه تعداد از این سرعت‌ گیرها وجود دارد؟

می ‌توان گفت که درصد بالایی از این سرعت ‌گیرها در مکان‌های نامناسبی وجود دارد که هیچ دلیلی برای احداث سرعت‌ گیر در این نقطه نمی‌توان یافت!

حال سوال این است مسئولیت ایجاد سرعت ‌گیرها بر عهده چه کسی است و دلیل تعدد سرعت‌ گیر در این مسیر برای چیست؟

اگر از وضعیت سرعت‌ گیرهای غیراستاندارد موجود گذر کنیم، به وضعیت برخی سرعت‌ گیرهای استاندارد در استان می‌رسیم.

سرعت ‌گیرهای پلاستیکی در استان نیز گاهاً از وضعیت خوبی برخوردار نبوده و دارای شکستگی‌های فراوانی هستند که این موضوع باید توسط مسئولان مرتبط پیگیری شده و بازسازی این سرعت ‌گیرها را در برنامه‌های خود قرار دهند.