به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از وارش، آلودگی بصری یکی از شایع ترین آلودگی های اجتماعی در محیط های شهری مازندران است،خیابان های قدیمی با کوچه پس کوچه های تنگ و کثیف و امکانات  شهری به شدت فرسوده و نامرتب از مهمترین شاخص های شهرهای مازندران هستند.

برای اهالی منطقه و کسانی که عمری را در این محیط بصری نامطلوب سپری کرده اند شاید به دلیل "عادت" کردن به این ناهنجاری ها زیاد طرح این مباحث موضوعیت نداشته باشد اما وقتی برای مدتی از محیط شهری مازندران خارج می شوید و به یک منطقه شهری نزدیک به استاندارد در ایران سفر می کنید با بازگشت به مازندران به عمق فاجعه پی می برید یا اگر از یک ناظر بیرونی نظرش را بپرسید به شما خواهد گفت که محیط شهری مازندران با استانداردهای نه تنها بین المللی که استانداردهای حد اقلی داخلی هم فاصله معنا داری دارد.

مدیریت شهرسازی شمال ایران به سبب مناظر زیبای طبیعیِ خارج از شهر، فراموش شده اند و متاسفانه شهرداران و متولیان امور شهری هم کمترین توجه را به این مسئله فوق العاده با اهمیت به خرج می دهند.

از نظر علم روانشناسی دیدن مناظری که ویرانی ،کثیفی و بینظمی را هر روز به مغز شما مخابره می کند در شخصیت اجتماعی و رفتار فرهنگی شهروندان تاثیر مستقیم می گذارد.

شهروندی که هر روز در مسیر کار یا محیط زندگی با دیدن سقف های شکسته،دیوارهای نیمه ریخته ،جوی های آب آلوده و خیابانهای باریک آغاز به فعالیتمی کند خود به خود ذهنش را درگیر نوعی آنارشی روانی کرده است که اثرش در دراز مدت بر نحوه تعاملاتش با محیط و دیگران نمایان می شود.

یکی از حداقل کارهایی که شهرداری های شمال و به خصوص مازندران می توانند انجام دهند رنگ آمیزی محیط شهری و خط کشی خیابان ها و معابر است، متاسفانه این حداقل کار ممکن را هم مسئولان زیبا سازی شهرها انجام نمی دهند.

بنابر نظر برخی از کارشناسان معماری و شهرسازی،خط کشی خیابان ها یکی از مهمترین عوامل تغییر شکل شهرها و کمک به زیبا سازی شهر است.

امیدواریم که شهرداران مازندران کمی به خودشان بیایند و با دیدن اینهمه بینظمی و آلودگی بصری در خیابان ها فکری به حال اعصاب شهروندان و مناظر ناهنجار شهرهای مازندران بکنند.