به گزارش خزرخبر ،قابل پیش بینی بود که سفر روحانی به مازندران با آنچه هوادارانش انتظار داشتند تفاوت داشته باشد اما متاسفانه برخی پنهانکاری های صورت گرفته توسط مقامات مسئول در استان باعث شد که اعتماد میان مردم و استانداری مازندران به عنوان عالی ترین نماینده دولت تدبیر و امید در استان  شکافی عمیق بردارد.

قصد مطول کردن مسئله را نداریم و به همین خاطر یکراست به سراغ اصل محتوا می رویم.

متاسفانه وضعیت بغرنج کشاورزی در مازندران بر هیچ کس پوشیده نیست هرچند به نظر می رسد به لطف پنهانکاری مسئولان ارشد مازندران از چشم رئیس جمهور تاحدودی پنهان ماند.

واردات برنج، تغییر کاربری های گسترده، رکود شدید در بازار این محصول استراتژیک و کم آبی به علاوه نبود مدیریتی واحد برای خرید تضمینی و برنامه ای راهبردی برای خروج از رکود باعث شده است که 60 درصد از برنج های استان در شالیکوبی ها دپو شود و راهی به بازار پیدا نکند.

این اخطار را دو هفته پیش از سفر دکتر روحانی به مازندران به گوش استاندار رسانده بودند.

سید تقی جعفریان رئیس اتحادیه شالیکوبی داران و صنایع جانبی منطقه شمال کشو که از قضا مشاور استاندار مازندران در امور برنج نیز هست در تاریخ 1394/7/5 در نامه ای به ربیع فلاح جلودار ، با ناراحتی فراوان اعلام می دارد که برنج ها در شالیکوبی ها دپو شده و بازار به شدت راکد است و در همین وضعیت دلالان به دنبال خرید برنج با قیمت بسیار پائین هستند تا با احتکار آن در فرصتی مغتنم به چندیدن برابر قیمت بفروشند و در این وضعیت بزرگترین آسیب را کشاورزانی خواهند دید که چند ماه زحمت کشیده اند و به بانک ها بدهکارند و اما با اینکه بیش از 85 درصد مردم کشور به برنج وابسته هستند باید شاهد فاسد شدن دسترنج شان در انبارشالیکوبی ها باشند.

جعفریان برای اینکه ربیع فلاح از وضعیت قرمز آگاه شود با تقریر این نامه پیشنهاد می کند که این ماجرا به گوش رئیس جمهور برسد تا با خرید تضمینی و ورود دولت به بازار جلوی سوء استفاده های بیشتر گرفته شود.

اما متاسفانه در حالیکه یکی از خبرنگاران استان در نشست خبری رئیس جمهور از وی درباره وضعیت برنج استان و مشکلات عدیده کشاورزان می پرسد روحانی در پاسخ می گوید که وقتی درباره وضعیت برنج استان از استاندار پرسیده وی گفته است که همه چیز خوب است، بازار پررونق است و همه راضی هستند.

این قلب واقعیت همراه با پنهان کردن آن معجونی بی سابقه در مازندران است و به واقع باید گفت بزرگترین آسیب را در این سفر خود استاندار به مازندران زده است.

به همین خاطر از جعفریان در این باره سوال کردیم که وی با تصدیق ارسال این نامه در پاسخ گفت: «نمی دانم چرا استاندار مازندران این مسئله را مخفی کرده و باید این را از خود وی بپرسید اما ما وظیفه داشتیم صدای کشاورزان را به دولت برسانیم که این کار را کردیم اما اینکه چرا اجازه شنیده شدن توسط روحانی را نداده اند را من نمی دانم.»

بی اطلاعی جعفریان دقیقا از نوع بی اطلاعی ماست، چرا باید فلاح که خود سابقه سال ها کار در حوزه کشاورزی را دارند چنین مسئله مهمی را نه تنها کتمان بلکه از رئیس قوه مجریه پنهان کنند؟

آنهم در حالیکه مثلا قرار بود این سفر گره های استان را وا کند نه اینکه گل و بلبلی آن را به نمایش بگذارد!!

آیا این کار دلیلی جز عافیت طلبی و ماندن به هر قیمتی در جایگاه فعلی دارد؟

 آیا تاریخ به فلاح نیاموخته است که ماه پشت ابر پنهان نخواهد ماند و بالاخره روزی حقیقت برملا خواهد شد و آنوقت است که روی نگریستن در چشم این مردم نیست؟

واقعا مسئله آنقدر عجیب و باور نکردنی است که به نظر تحلیل ناپذیر می رسد و ما هرچه بنویسیم و بگوئیم خودزنی است، تنها می توانیم از استاندار مازندران بخواهیم که در برابر افکار عمومی پاسخگو باشد که چرا درد و رنج کشاورزان را پنهان کرده و هنگامی که دکتر روحانی از وضعیت بازار برنج استان پرسیده با اینکه از نامه مشاورش در امور برنج مطلع بود حقیقت را پنهان کرده است؟

 چرا آقای ربیع فلاح جلودار؟ چرا؟