خزرتیترخبر: رودخانه بابلرود یکی از رودخانه‌های پُر آب مازندران است که از قلب جنگل‌های هیرکانی در مناطق بالادست سوادکوه مازندران سرچشمه می‌گیرد و بعد از طی مسافت ۷۸ کیلومتری و عبور از سه شهرستان‌ سوادکوه، بابل و بابلسر به دریای خزر می‌ریزد.

این رودخانه بزرگ و زیبا که با عبور از جنگلهای سر به فلک کشیده و دشت های زیبا به دریای خزر می ریزد در طول مسیر از سرچشمه تا دریای خزر مورد بی مهری های فراوان قرار می گیرد.

بعد از تعطیلی سایت زباله انجیلسی بابل که روزانه حدود ۳۰۰ تن زباله های هفت شهر و شش بخش این شهرستان را در خود جای می داد مشکل پسماند این شهرستان وارد بن بستی تازه ای شد.

تعلل در معرفی یک مکان جدید برای مدیریت پسماند بابل به عنوان یکی از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای شمالی کشور سبب شد که مدیریت زباله های این شهرستان در هاله ای از ابهام قرار گیرد.

هزینه های چند صد میلیارد ریالی در هر ماه برای جمع آوری و حمل زباله در شهرستان بابل سبب شد که زباله های روستاهای این شهرستان جمع آوری نشود و این رویه همچنان ادامه داشته باشد.

با توجه به این که تعداد زیادی از روستاهای مازندان دز مناطق جنوبی و جنگلی بابل واقع شد و رودخانه بابلرود از این مسیر جریان دارد همه این عوامل سبب شد که زباله پرانی در رودخانه بابلرود به مراتب بیشتر از گذشته افزایش یابد.

هر چند تعدادی از اهالی روستا و مسافرانی که به این مناطق سفر می کنند زباله ها را در دل طبیعت رها نمی کنند اما تعداد قابل توجهی برای نجات از این زباله ها آن را در رودخانه های کوچک رها سازی می کنند که به مرور این رودهای کوچک به بابلرود ملحق شده و زباله را به این رودخانه هدایت می کنند.

از طرف دیگر در ادوار مختلف ورود پساب های صنعتی و فاضلاب های خانگی به این رودخانه که برای دوستداران محیط زیست بسیار آزار دهنده است، علاوه برآن تخلیه فاضلاب انسانی در این رودخانه شوک سنگین دیگری را به شهروندان و دوستداران محیط زیست و سلامت مردم به عنوان یک مسئله غیر قابل قبول وارد کرده است.

زباله ها، پساب های صنعتی و خانگی به همراه فاضلاب های انسانی که در نهایت به دریای خزر می ریزد و تهدید جدی برای سلامت مردم محسوب می شود، در حالی به بابلرود ریخته می شود که کارشناسان نسبت به سونامی سرطان در کشور هشدارهای جدی را مطرح کرده و از متولیان خواسته شد که برای این مشکل چاره اندیشی کنند.

بسیاری از کشاورزان حاشیه بابلرود علاوه بر اینکه از طریق آب این رودخانه ده ها هزار هکتار زمین شالیزاری خود را آبیاری می کنند، هزاران هکتار از زمین های صیفی جات با آب بابلرود سیراب می شود و تمامی محصول تولیدی این زمین های زراعی ضمن استفاده در مازندران برای سراسر کشور هم صادر می شود.

تفکیک زباله نجات بخش

کارشناس محیط زیست اظهار کرد: طرح تفکیک زباله ها در همه روستاهای شهرستان بابل باید هر چه زودتر شروع شود چون این امر تنها راه نجات از بحران زباله است.

سارا لطفی گفت: در شرایط فعلی مناطق بالادست رودخانه بابلرود مملو از زباله های شد که توسط مسافران و گردشگران رها سازی می شود که این امر آسیب های جدی را برای محیط زیست به همراه دارد.

وی با بیان این مطلب که در حال حاضر طرح تفکیک زباله در شهرداری های این شهرستان در حال آغز شدن است، اظهار کرد: ارائه طرحی جامع و اجرای آن از جمله نسخ های شفا بخش برای حل مشکل زباله بابل است.

این کارشناس محیط زیست ادامه داد: با توجه به این که شهرداری های شهرستان برای انتقال زباله به استان دیگر برای هر کیلو گرم پول پرداخت می کنند تفکیک زباله در کاهش زباله تحویلی بسیار اثر گذار است.

لطفی گفت: طرح تفکیک زباله در چند سال گذشته در بابل شروع شد اما این طرح به درستی اجرا و پشتیبانی نشد و در نهایت تفکیک زباله از مبدا در بابل شکست خورده رها شد.

وی با بیان این مطلب که اجرای طرح تفکیک زباله از مبداء نیازمند زیرساخت های لازم است، ادامه داد: اگر در سالهای گذشته اجرای این طرح با شکست مواجه شد زیرساخت های آن فراهم نبود.

لطفی افزود: آموزش و فرهنگ سازی برای کاهش زباله و تفکیک از مبداء یکی از ضرورتهای مهمی است که باید همه نسبت به آن اهتمام جدی داشته باشند.

وی تصریح کرد: اگر برخی از استانها در کشور عملکرد موفقی در مدیریت پسماند دارند طرح تفکیک زباله از مبداء را به درستی انجام دادند.

اولویت نخست

فرماندار بابل اظهار کرد: مشکل زباله این شهرستان به مرحله حاد رسیده است که حل این مساله از جمله اولویت‌های نخست و مهم محسوب می شود.

مصطفی میرتبار گفت: کارگروه های تخصصی برای حل مشکل زباله شهرستان تشکیل و جلسه های اولیه آن برای ارائه راهکار مناسب برگزار شد.

وی افزود: همه تلاش ها بر آن است تا هر چه زودتر با اتخاذ یک تصمصم نهایی عملیات اجرایی گره گشایی از این چالش بزرگ شهرستان آغاز شود.

فرماندار بابل با بیان این مطلب که بر اساس سیاست های دولت تکمیل طرح های نیمه تمام در شهرستان با جدیت پیگیری می شود، اظهار کرد: از همه بخشداران و ادارات دولتی شهرستان خواسته شد که طرح های نیمه کاره خود را برای بهره مندی از ظرفیت های ملی و استانی معرفی کنند.

میرتبار افزود: عملیات اجرایی طرح جدیدی در بابل آغاز نخواهد شد مگر اینکه اعتبار آن تخصیص یافته باشد که در فرایند تکمیل مشکلی ایجاد نشود.

این مقام مسئول تصریح کرد: یکی از سیاست های راهبردی مدیریت جدید آن است که با بهره مندی از همه ظرفیت های موجود در مسیر توسعه پایدار حرکت کنیم.

رودخانه‌های مازندران که از مهم‌ترین عناصر محیط زیستی این استان محسوب می‌شوند و نقشی اساسی در اقتصاد بومی این استان یعنی کشاورزی و دامداری دارند، سال‌هاست که مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند، اگر از خشکسالی به عنوان یکی از دلایل اقلیمی حال ناخوش رودخانه‌ها در مازندران صرف‌نظر کنیم، از یک سو بی‌توجهی شهروندان و مدیران واحدهای تولیدی و صنعتی به این عناصر مهم محیط زیست در حال آسیب وارد کردن به آن‌هاست و از سوی دیگر اجرای طرح‌های عمرانی به بهانه توسعه، رودخانه‌های مازندران را از ماهیت اصلی زیست‌محیطی‌شان دور می‌کند.

اما همان‌طور که گفته شد، علاوه بر کاهش آبدهی به دلیل کم‌بارشی و شرایط اقلیمی، رودخانه‌های مازندران از عوامل انسانی هم بشدت تهدید می‌شوند، تجاوز به حریم و بستر رودخانه، برداشت بی‌رویه مخلوط و شن از رودهای استان، اجرای طرح‌های عمرانی با توجیه توسعه پایدار در حاشیه رودخانه‌ها و برخی اقدامت دیگر در حال از بین بردن ماهیت اصلی رودخانه‌های مازندران به عنوان یک زیستگاه مستقل هستند، به همین دلیل بسیاری از کارشناسان معتقدند که از این زیست‌بوم‌های مستقل در مازندران اکنون صرفا آبراهه‌ای نصفه و نیمه باقی مانده است.

روزانه ۵۸ هزار تن زباله در کشور تولید می‌شود که در این میان سهم استان های مسافر خیز مانند گیلان، مازندران و گلستان بسیار نگران کننده است، در این سه استان هر حالت عادی روزانه حدود ۶ هزار تُن پسماند تولید می‌شود که در ایام تعطیلات تابستانی و نوروزی گاهی تا سه برابر بیشتر می‌شود که این فاجعه ای برای محیط زیست شمال کشور است زیرا شیرابه های این حجم زیاله جنگل و طبیعت آن منطقه را نابود می کند و در نهایت وارد رودخانه با ورود به محصولات کشاورزی، زندگی و سلامت مردم را تحت تاثیر قرار می دهد.

طبق آمارهای موجود در این استان دست‌کم ۱۲۰ رشته رودخانه به طول حدود هفت هزار کیلومتر وجود دارد که آب این رودخانه‌ها در مسیر عبور برای رسیدن به دریای خزر با ایجاد سردهنه کشاورزی توسط کشاورزان برای آبیاری زمین‌های کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. کاربری‌های دیگری مانند پرورش ماهی هم در این بین مورد توجه قرار دارد.

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir