خزرتیترخبر: اقلیم منحصر به فرد مازندران از جلگه تا جنگل از پهنه ساحلی تا ارتفاعات کوهستانی او را متمایز و ممتاز کرده است و البته در صدر جدول تخریب قرار داده و همین آن را نیازمند توجه و نظارت بیشتر می کند.

مازندران به خاطر شرایط آب و هوایی خوبی که دارد یکی از چالش ترین استان ها در حوزه محیط زیست است، آنچه امروز مازندران را تبدیل به یک بمب ساعتی کرده ، قورت دادن روزانه بیش از ۲ هزار زباله در دل این طبیعت بکر است که به دلیل سومدیریت در پسماند و دپوی غیر اصولی سالهاست تبدیل به فاجعه ای برای این استان شده است که البته آلودگی زباله خطرناک بیمارستانی و هسته ای هم قوز بالای قورز پسماند شده است و باید برای ساماندهی و مدیریت مواد زائد جامد با اصول و استانداردهای زیست محیطی اقدام کرد ه که یک مسئول رویین تن می خواهد تا هم با مافیای زباله بایستند و هم بودجه های لازم را جذب کند.

آماج بی مهری انسانها هر روز زخم های عمیق تری بر جان طبیعت می گذارد که دودش در ابتدا به چشم خودمان می خورد، بشر برای آرامش و امنیت وارد طبیعت میشود اما با دستکاری و توسعه تکنولوژی به تخریب آن می پردازد که باید بخش زیادی را به ساختارهای فرهنگی نسبت دهیم چرا که قاره سبز با وجود صنایع به روز و تکنولوژی توانسته زیست بوم خود را بخوبی حفظ کند.

باید تا دیر تر از این نشده به ترمیم ساختار طبیعی محیط زیست بپردازیم و زخم هایش را مداوا کنیم، چرا که در شرایط بحرانی هستیم در بروز سرطان های شایع در استان مازندران به خصوص در دستگاه گوارش به آلودگی های آب و خاک بر میگردد.

رعایت نکردن استانداردهای زیست محیطی در شهرکهای صنعتی، چرای بی رویه دام، شکار غیرمجاز، بهره برداری از معادن، شیرابه زباله و پسماند آلودگی دریا، چالش‌های صنایع از عواملی است که هر یک مثنوی هفتاد من است، استفاده بی رویه از سموم و کودهای شیمیایی مانند فسفات، پتاسه و... در زمین های کشاورزی و حتی در مزارع پرورش ماهی باعث ایجاد آلودگی در منابع آبی می شود.

همچنین بد طعم شدن ماهی دریای خزر آلودگی های به دلیل مواد نفتی در زنجیره غذایی انسان از طریق آبزیان دچار بیماریهای دستگاه گوارش خواهد شد .

برداشت بی رویه شن و ماسه و مجوز، سنگ تراشی، تغییر کاربری زمین های کشاورزی از دیگر اقداماتی است که باعث تخریب محیط زیست شده است و هر سال با روند آن مواجهه هستیم.

هر روز بر تعداد کاربری زمنی های کشاورزی افزوده می شود که بدنبال آن فرسایش آبی، بادی و خاکی را در پی خواهد داشت، از سایه غفلت محیط زیست این غده سرطانی بدخیم هر روز بزرگ و بزرگ تر می شود تا اینکه تبر آخر را برای نابودی زیست بومی زده شود.

وحید رضاییان، رئیس اداره محیط زیست آمل گفت: یکی از دغدغه های که وجود دارد ریزگردها هستند که با وجود حجم مهاجرت زیاد به این استان بخاطر شرایط آب و هوایی بیشتر شده است و این هجوم بی رویه مشکلات زیادی را با نبود زیرساخت ها ایجاد کرده است، زیر ساخت ها در این استان برای ۴ میلیون است اما در تعطیلات بیش از  ۱۲ میلیون جمعیت به این استان می آیند که مخصوصا در بحث پسماند درگیر خواهد شد.

وی با بیان اینکه  ۸۰ درصد تخلفات از عدم اگاهی است، خاطرنشان کرد: مردم و انجیوها در بحث محیط زیست می توانند تاثیرگذار باشند، همانطور که در منطقه حفاظت شده مارال با همکاری انجمن ها جمعیت مارال بالغ بر ۷۰ راس در حال افزایش است .

رییس اداره محیط زیست آمل تصریح کرد: منطقه تحت مدیریت محیط زیست در آمل کم هستند، منطقه  سیاه بیشه و از ارتفاع ۴ هزار متری قله دماوند منطقه حفاظت شده است و منطقه نشل اندوار منطقه شکار ممنوع شدند و این ها مستلزم همکاری مردم است، که با همیاری جامعه  گونه های حیات وحش در حال افزایش است  و امیدواریم بتوانیم منطقه شکار ممنوع را به منطقه حفاظت شده ارتقاع دهیم.

وی از کم بودن محیط بان ابراز ناراحتی کرد و افزود: در هر هزار هکتار یک محیط بان باید باشد که در اینجا هر ده هزار هکتار یک محیط بان است، هر چند پایه و اساس سازمان محیط زیست بر مبنای محیط بان است با این حداقل  کار می کنند.

رضاییان یکی از دغدغه های محیط زیست را گردشگری بی ضابطه دانست و اظهار کرد: در مناطقی که مسافران زیادی جذب می کند مانند دماوند ، بلیران، چلاو و... زیرساخت ها برای گردشگری مهیا نشده است و بعد از تعطیلات تنها چیزی که از گردشگران باقی می ماند زباله است.

وی ادامه داد: در تعطیلات بیش از ۴ هزار کوهنورد به دماوند صعود کردند، در حالی که باید ظرفیت سنجی شود و براین اساس گردشگران به منطقه بیایند.

رییس اداره محیط زیست از تعطیلی آخرین پوکه معدنی در قله دماوند اشاره کرد و افزود: از نظر تقسیمات کشوری دماوند برای استان مازندران است، مدیریت آن نیز باید منطقه ای باشد، اما متاسفانه اینطور نیست.

وی با بیان اینکه ۴۰ درصد معادن مازندران در آمل است، اظهار کرد: کلیه واحدهای معدنی را ملزم کردیم که رمل های ورودی و خروجی را آسفالت کنند و در خصوص توسعه فضای سبز هم اقدام کنند، اصول فنی برداشت که باید به صورت پلکانی برداشت شود رعایت کنند که متاسفانه برخی از واحدهای معدنی به دلیل کم شدن هزینه انجام نمی دهند، البته با نشست های که با معدن دارخا گرفته شد آنها داوطلب شدند تا از پنجشنبه بعدازظهر تا صبح شنبه کلیه واحدهای معدنی تعطیل خواهند بود.

رضاییان واحد کوره پزی را یکی از دغدغه های محیط زیست خواند و بیان کرد: از سال ۸۸ هیچ واحد کوره زغالی تمدید نشده  ، کورهای سنتی زغال است که بی ضابطه فعالیت میکنند، غالب شان آلودگی هوا را آنان حاد است و برآورد، در چند ماه گذشته پیگیر شدیم و از دهیاران و بخشداران تا کوره ها را مشخص کنند، غالبشان سنتی و غیرمجازند.

وی تصریح کرد: شهرک صنعتی را ملزم کردیم سیستم آنلاین و بصورت لحظه ای فاضلاب شهرک مشخص شود، کلیه واحدها سیستم پیش تسویه باید باشند و خود شهرک ملزم شده  این سیستم فاضلاب را بهسازی کند و سیستم جدید نیز راه اندازی کند که کنترل شود.

رییس اداره محیط زیست حل معضل زباله را عزم ملی عنوان کرد و افزود:عمارت بیش از ۴۰ سال است که دپو می شود، مدیریت پسماند در استان شمالی خصوصا در شهرستان آمل مدیریت و عزم ملی می خواهد، اخیرا شرکت دانش بنیانی آمده است بصورت پایلوت در شهرداری فعالیت کند، مجوزات را از سازمان محیط زیست گرفته است.

وی بهترین منطقه برای زباله را منال خواند و اظهار کرد: بهترین منطقه که شرایط لازم را دارد منال است، شیرابه زباله معزلی است که بیش از ۱۸۰ بیماری حاد را انتقال می دهد، یک لیوان شیرابه یک درخت تنومند را از هم می پاشد.

این مازندران سبز است که نهایت زورش را می زد که نفس بکشد، با دود هزاران کارخانه، ماشین ها که به جرم زیبایی اش مسافران هم امانش نمی دهند و.. اما همیشه مظلوم مانده است، آغوشش را برای کلان شهرها زمانی که از آلودگی هوا می نالند باز می کند، اما خود دریغ از یک دستگاه سنجش الودگی هوا که حتی بتوان درصد این آلودگی را مشخص کرد.

احمدرضا اکبری، کارشناس محیط زیست در ادامه گفت: سالهاست چالش زباله در مازندران از خط قرمزهای بحران گذشته است، روزانه بیش از سه هزار و 150تن زباله در استان تولید می شود و به لطف تعطیلات به 6 هزار تن در روز  هم می رسد، هر تن زباله 500 لیتر شیرابه و یا بهتر بگوییم سرطان تولید می کند.

وی تصریح کرد:شهرهای ساحلی مظلوم تر از کناره های دریا برای انباشت زباله نیافته اند، هر مازندرانی در روز سرانه 180 لیتر فاضلاب تولید می کند و حجم زیاد فاضلاب ها در حوزه کشاورزی و صنعتی را هم محاسبه کنیم، باید بگوییم در حال حاضر با یک غده بدخیم  در استان مواجهه هستیم.

محمدزاده فرهنگ سازی و تفکیک زباله را قدم اول دانست و خاطرنشان کرد: در سیستم زباله سوز اگر زباله خشک و تر با هم بسوزد، سطح انرزی زیادی می خواهد؛ چرا که مشکلی با زباله تر نداریم و به راحتی می توان مدیریت کرد و اگر تفکیک زباله انجام شود این مشکل نیز حل خواهد شد.

وی ادامه داد: اما متاسفانه در جهت تفکیک سازی زباله فعالیت موثری انجام نشده است و با وجود ایستگاه های زیاد تفکیک زباله و برنامه های سازمان پسماند، عملا نتوانسته تا بحال موثر واقع شود.

این استاد دانشگاه درباره راه حل معضل زباله گفت: کم کردن زباله و تفکیک زباله با فرهنگ سازی، ایجاد سیستم خشک کن که رطوبت زباله را بگیرد و در نهایت سوزاندن زباله راه حلی برای مشکل زباله است.

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir