به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از بلاغ، همایش شهری و روستایی مازندران در رامسر برگزار شد تا رحمانی فضلی وزیر کشور به صورت غیر مستقیم به مدیران مازندران و کسانی که دنبال اعتبارات دولتی هستند، اعلام کند که در حال حاضر با این میزان تولید نفت فقط می‌توان هزینه‌های جاری را تامین کنیم.

اگر چه این اظهارات چندان بازتاب خاصی در رسانه‌ها نداشت اما رحمانی فضلی در این همایش شرکت کرد که به مسئولان استانی، شهرستانی و روستایی و حتی دهیاران اعلام کند که به فکر تولید سرمایه در استان مازندران باشند.

رحمانی فضلی غیر مستقیم به عملکرد مسئولان استانی هم انتقاد کرد و گفت:چرا مازندران و رامسر با همه ظرفیت‌هایی که دارد باید با این مشکلات مواجه باشد؟

وی دلیل این موضوع را عدم استفاده از ظرفیت‌ها و مشارکت‎های مردمی عنوان کرد و گفت: باید بتوانیم خلق ثروت کنیم.

رحمانی فضلی یادآور شد: انقلابی‌گری یعنی تولید محوری و ثروت حلالی که از این راه کسب می‌شود.

اما این اظهارات رحمانی فضلی با این ابهامات مواجه است، اینکه مازندران باید بسیاری از نیازمندی‌های کشور را تامین کند، شکی نیست، اما آیا زیرساخت‌های قانونی برای تولید ثروت در مازندران وجود دارد؟

آیا قوانینی که در مازندران وجود دارد با سایر نقاط کشور متفاوت است؟

سالیانه حدود 50 میلیون گردشگر از محورهای ورودی و خروجی استان عبور می‌کنند، آیا دولت و مجلس ساز و کاری برای دریافت عوارض ورودی و خروجی از محورهای استان را فراهم کردند؟

یا در ازاء این حجم از ورود و خروج اعتبار ویژه‌ای برای راههای استان و زیرساخت‌های پذیرش این مقدار از جمعیت را برای استان درنظر می‌گیرند؟

استان مازندران با زیرساخت‌های سه میلیونی، سالیانه از 50 میلیون گردشگر پذیرایی می‌کند و به صورت کلی بار کل کشور را به دوش می‌کشد، آیا متولیان ملی این ساز و کارها را فراهم کردند یا بنا دارند تنها با اظهارات شعار گونه  سهم اندک اعتبارات استان مازندران را هم کاهش دهند؟

مهمترین مشکل در استان مازندران حفظ صندلی و پست ریاست به هر قیمتی است، در کمتر مناسبت‌های ملی و استانی مسئولان استانی به فکر دفاع از حقوق به حق مردم استان افتادند.

قابلیت‌های کشاورزی در مازندران بسیار زیاد است اما بسیاری از روستائیان به دلیل نداشتن امکانات اولیه برای تولید، عازم شهرهای اطراف مازندران شدند، آیا رحمانی فضلی و سایر مدیران ملی که با نگاه به برگ‌های سبز استان هوش از سرشان پریده است، کمی تحمل کردند و نگاهی به زیر برگ سبز انداختند تا حقایق و محرومیت‌های واقعی این استان را هم ببینند؟

حقایق و محرومیت‌های استان مازندران را در چهار‌راه‌های کارگری، در کنار کاهش  صید،در تعطیلی کارخانجات بزرگ مانند نساجی و تهدید به تعطیلی چوب فریم، نکا چوب، چوب و کاغذ در عدم تامین زیرساخت‌های کشاورزی برای روستائیان باید جستجو کرد.

اینکه مازندران قابلیت‌های زیادی برای تولید و کشت دارد برکسی پوشیده نیست، اما در کنار این قابلیت‌ها باید زیرساخت‌ها و حمایت‌های قانونی آن دیده شود، مازندران به تنهایی قادر به تامین بخش عظیمی از نیازمندی‌های کشور و حتی کشورهای همسایه است اما آیا حمایت‌های قانونی ویژه از این استان می‌شود و یا همچون وزیر کشور با دردهای مازندران از طریق گفتار و شعار درمان‌جویی می‌شود؟

امید است مسئولان ملی که در هر برهه‌ای از زمان تلاش دارند سهم بودجه‌ای و اعتباراتی استان مازندران را کاهش دهند، اول زیرساخت‌های لازم را فراهم کنند و بعد از آن به دنبال سهم خواهی باشند.