به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از مهر، روزانه بیش از سه هزار تن زباله در مازندران تولید می‌شود که تبدیل آن به طلای کثیف همچنان درحد شعار و کاغذبازی مانده است.

برای تبدیل زباله و بازیافت آن سه نیروگاه در ساری، نوشهر و تنکابن احداث شده است که زمان‌های متعددی تاکنون برای بهره برداری آن اعلام شده است و هربار بهانه‌های مختلفی برای عدم تکمیل آن عنوان می‌شود،علاوه براین برای تبدیل زباله به طلای کثیف مراحل چندگانه‌ای طراحی شده که تفکیک زباله از مبداء از جمله گام‌های فراروی بوده است و این طرح به رغم آنکه در دوره استانداران ۲۱ و ۲۲ شتاب بیشتری گرفته بود اما کارنامه قابل قبولی نداشته است.

عملیات ساخت نیروگاه زباله سوز نوشهر در اردیبهشت ماه سال ۹۰ با حضور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست وقت، جمعی از مسئولان استانی و شهرستانی در منطقه 'پلهم کتی' این شهرستان آغاز شد و طبق برنامه زمانبندی قرار بود این پروژه ظرف مدت یکسال به بهره برداری برسد.

این نیروگاه قرار است علاوه بر امحای روزانه ۲۰۰ تن زباله حدود ۲ مگاوات برق در روز تولید کند و طبق برنامه باید زباله‌های مناطق کلاردشت، مرزن آباد، چالوس، هچیرود و بخش ییلاقی و کوهستانی کجور نیز برای امحا بە این منطقه انتقال داده شود.

محمد محمدی تاکامی مدیرکل دفتر امور شهری استانداری مازندران با بیان اینکه تلاشمان این است که ایام دهه فجر پروژه نیروگاه زباله سوز نوشهر را به بهره برداری برسانیم به مشکلات تحریمی فراروی این پروژه اشاره کرد و گفت: بیشتر مشکلات در زمینه تکنولوژی است و تجهیزات مورد نیاز آن از چین وارده شده است.

وی با بیان اینکه مهندسان داخلی در حال کار روی پروژه نرم افزاری نیروگاه زباله سوز نوشهر هستند و در حال بازنویسی کد برای راه اندازی آن هستند افزود:پیشرفت فیزیکی پروژه‌ای به گونه است که بنا داریم تا دهه فجر آن را افتتاح کنیم و در حال پیگیری نرم افزار آن هستیم.

وی با اظهار اینکه پرونده پروژه نیروگاه زباله سوز نوشهر در سال ۹۷ بسته می‌شود عنوان کرد: پروژه نیروگاه زباله سوز تنکابن در مراحل پایانی کار است و ۱۰۰ درصد پیشرفت دارد و به یک دستگاه ویندو نیازمند است که باید از کشور اتریش وارد شود و متاسفانه با مسئله سئویفت و مبادلات ارزی نیز مواجه هستیم.

نیروگاه زباله سوز ساری نیز ازدیگر طرح‌ها برای تبدیل زباله به طلای کثیف بوده که پیشرفت فیزیکی آن به رغم گذشت سالها زیر ۵۰ درصد است. 

علی نبیان معاون سابق استانداری مازندران با بیان اینکه ۶۵ درصد تجهیزات نیز وارد شده و تجهیزات باقی مانده از نوع تجهیزات الکتریکی است که پس از حل مشکل نسبت به حمل، جابجایی و نصب تجهیزات اقدام خواهد شد.

وی در خصوص مرکز دفن زباله ساری نیز گفت: ساری یکی از ۱۰ شهری است که توانسته این موضوع را خوب مدیریت کند و عمده مشکلی که در این منطقه وجود دارد تصفیه شیرابه است که دستگاه‌های آن ۲ سال گذشته راه اندازی شده و در حال حاضر یکی از فیلترهای تفکیک غشایی شیرابه اصلی آن از کار افتاده و نیازمند تعویض است و چون انحصاراً باید از یک کشوری خاص وارد شود در حال ارزیابی و جایگزینی واردات آن هستیم.

استان مازندران در برنامه مدیریت زباله به ۹ منطقه تفکیک زباله تقسیم شد و مقرر گردید در سه منطقه نوشهر، ساری و آمل نیروگاه‌های زباله سوز ساخته شود و در ۶ مرکز دیگر نیز برنامه احداث کارخانه کمپوست تدوین شد که در قائمشهر، نکا، بابل و نور در حال اجرا است.

در حال حاضر همچنان میلیون‌ها تن زباله در گوشه و کنار مناطق ساحلی و جنگلی مازندران رها شده و با گذشت زمان شیرابه این حجم زباله وارد رودخانه‌ها و از آنجا وارد زمین‌ها و محصولات کشاورزی و دریا می‌شود و اینکه زندگی و سلامت تمام ایرانیانی را که از این محصولات استفاده می‌کنند، تحت تأثیر قرار بدهد، محتمل است.

می‌گویند زباله را از مبدأ تفکیک کنیم، زباله‌سوز بسازیم، از طلای کثیف برق و انرژی بگیریم و محیطمان را پاک‌سازی کنیم، این شعارها خوش و زیبا تاکنون در مازندران به عمل تبدیل نشده است، مجید حسین زادگان استاندار جدید مازندران از همان روزهای اولیه، پاک‌سازی محیط و تفکیک زباله از مبدأ را در دستور کار قرارداد و بارها هشدار و کارت زرد نشان داد، اما گویی این کوه زباله همچنان در حال قد کشیدن است و گوشش به حرف‌ها و کارت‌های استانداران بومی و غیربومی بدهکار نیست.

طرح‌های صوری تفکیک زباله از مبدأ در همه شهرهای مازندران آغاز شد اما گویی این طرح از بنیه دچار مشکل است و هنوز اقدامی جز بنر یا کارت‌های تبلیغی درباره آن صورت نگرفته است و همچنان زباله‌های تر و خشک به شیوه‌های سنتی جمع‌آوری و نهایتاً در گوشه‌ای دپو می‌شود.

کنار ساحل، دل جنگل و کوه، فرقی ندارد، هرجا خدمات شهری‌های مازندران بیابند، زباله را دپو می‌کنند، خواه به شیوه بهداشتی و خواه با روش‌های سنتی و قدیمی. مهم آن است که چند صباحی این زباله‌ها از شهرها دور شوند اما بومی تعفن آن از کیلومترها آن‌طرف‌تر به مشام می‌رسد.

ابوالحسنی رئیس شورای شهر بابل نیز بابیان اینکه موضوع تفکیک زباله یکی از پروژه‌های مهم برای همه مدیران استانی به‌ویژه استانداری و شهرداری‌ها است گفت: موضوع زباله یکی از موضوعات پراهمیت در کشور است اما در استان مازندران اهمیت این موضوع بیشتر است.

وی افزود: به دلیل این‌که محیط‌زیست مازندران نوار سبز کشوراست و به دلیل داشتن جنگل، دریا که درواقع برای همه ایرانیان است باید تمام ایرانیان به‌خصوص مازندرانی‌ها در حفظ محیط‌زیست کوشا باشند و رای حفظ محیط‌زیست کارهای جدی باید صورت بگیرد زیرا محیط‌زیست فقط برای ما نیست بلکه برای آیندگان است و ما باید محیط‌زیست را سالم تحویل آیندگان بدهیم.

۲ درصد زباله بابل تفکیک می شود

ابوالحسنی افزود: موضوع تفکیک زباله باید از دغدغه جدی همه مدیران باشد و بحث تفکیک زباله باید به‌درستی فرهنگ‌سازی شود و ما باید تفکیک زباله را از منازل خودمان شروع کنیم.

رئیس شورای شهر بابل ادامه داد:اگر فقط از بقیه انتظار داشته باشیم در خصوص این موضوع کار درستی انجام نخواهد شد و اگر ما امروز حرف از ۲ درصد در مورد تفکیک زباله می‌زنیم در سال‌های بعد این رقم باید بسیار بیشتر و آهنگ تفکیک زباله روبه رشد باشد.

براساس ماده ۱۹۳ قانون برنامه پنجم توسعه، تا پایان سال چهارم اجرای این برنامه یعنی سال ۹۴ دفن پسماند در شهرهای ساحلی و شمالی با جمعیت بیش از ۲۰۰ هزار نفر باید ممنوع می‌شد اما هرروز هزینه‌های میلیاردی برای جمع‌آوری زباله از محیط شهری مازندران و دپوی آن در خارج از شهر صورت می‌گیرد، اما چرا این شعارهای خوش آب و لعاب تاکنون اثربخش نبوده است.

طبق آمار بطور تقریبی در شهر ساری روزانه ۵۰۰ تن از زباله تولید می‌شود و تقریباً ۶۵.۵ درصد این زباله‌ها فسادپذیر هستند و بقیه شامل پلاستیک ۱۱ درصد، کاغذ و مقوا ۹ درصد، تنظیفات ۵ درصد، پارچه ۳.۵ درصد، شیشه ۱.۵ درصد، فلزات ۱ درصد، لوازم الکترونیکی ۰.۱ درصد، نخاله‌ها ۰.۱ درصد، چوب.۰۲ درصد و سایر موارد ۴.۰۸ درصد هستند.