خزرخبر:هنوز از شرّ سیاسی بازی با سرباز خانه ساری رها نشدیم که موضوع تغییر کاربری 65000 متر مربع زمین نیروی انتظامی مطرح شد.

این هم داستانش مثنوی هفتاد من کاغذ می شود، با چه سر و صدایی از شورای شهر مصوّبه گرفتند و چه کارها که نکردند تا اینکه در گرما گرم نوروز امسال در بیستم اسفند93 شهرداری به کمیسیون طرح تفصیلی نامه برای تغییر کاربری زمین 65000 متری نیروی انتظامی را که در قلب شهر در بلوار ارتش قرار دارد فرستاد، به فاصله پنج روز این طرح تغییر کاربری از اداری- انتظامی به تجاری کلان در این کمیسیون تصویب شد.!!!! 

معاون عمرانی استاندار- مدیر کل راه و شهر سازی- مدیر کل میراث- رئیس سازمان  جهاد کشاورزی، شهردار، مدیر شهر سازی، همه وهمه امضاء کردند، (آنهم در 26 اسفند که جمع کردن آنها خیلی مشکل است) من پنج هزار امضاء از شهروندان دارم که اینکار نشود، ولی شد، ما را زیر گرفتند، حالا30%از این زمین  یعنی بیست هزار متر مربع از این زمین باید مرکز تجاری کلان بشود و 70% باقیمانده را به فضای عمومی با قید (تجهیز شده) تصویب کردند.

من از ابتدا هم با بیرون رفتن نیروی انتظامی ازاین مکان و تبدیل آن به صدها هزار متر مربع فضای تجاری که شهر را خفه خواهد کرد موافق نبودم و نیستم، بلای قائم شهر را در ساری دارند تکرار می کنند و حالا این سرمشق بد به دیگر شهرها هم سرایت خواهد کرد .

حالا توجیه این همه مسوولان رده اوّل استان در این تغییر کاربری چه بود، خودشان می دانند، انشاا... که منافع مردم و رضایت خدا را در نظر داشته اند، حالا اخذ مجوّز پاساژ سازی آنهم حداقل در بیست طبقه، هر طبقه بیست هزار متر مربع شروع خواهد شد، پس آماده باشیم که چهار صد هزار متر مربع فضای تجاری در وسط شهر خواهند ساخت، چه بلائی بر سر ساری خواهد آمد نمی دانم، ( حتماً شورای شهر ساری می داند!!!!).

 شاید فکر کردند که ما روی دست دبی خواهیم ایستاد، ولی دنیای امروز، شعور مردم را با پاساژ و بلند مرتبه سازی و... و... نمی سنجد، امروز معیار فهم ملت ها به تعداد کتابخانه ها ، موزه ها، فضای سبز ، ورزشگاه و مراکز فرهنگی آنها است، حالا که آقای شهردار، شما و اعضا کمیسون و نیروی انتظامی و شورای شهر، به هر دلیل این کار را کردید، پس یادتان باشد، این 70% فضای سبز عمومی است، حیاط خلوت و فضای سبز اختصاصی این مرکز کلان تجاری نیست، فردا بازی در نیاورند که فضای سبز درست می کنیم و دورش را دیوار و نرده می کشیم که به نام مردم امّا به کام اون 30%تجاری شود، حالا شهرداری باید این 70% را دربست در اختیار بگیرد، مال مردم و حق همه مردم است، حالا اجازه دهید که  این هفتاد درصد برای موزه بزرگ منطقه ای مازندران و مرکز اسناد و کتابخانه ملی مازندران شود.

همه جای دنیا وسط شهر از این فضاهای فرهنگی دارند، یعنی در این فضای سبز عمومی، دو تا مرکز بزرگ فرهنگی بسازند که آبروی استان بشود و این کار از عهده شهردار عبوری ساخته است، البته اگر شورای شهر همراه شود، شاید با این کار همه امضاء کنندگان مصوبه، همه اعضا موافق و مخالف شورای شهر و همه بزرگان نیروی انتظامی استان، هم عاقبت به خیر شوند و ساری و مازندران هم از ننگ نداشتن موزه و کتابخانه ملّی رها گردند.

شما ده ها میلیارد تومان باید عوارض بگیرید تا مجوّز چهارصد هزار متر مربّع ساخت و ساز تجاری را بدهید، بیائید راه رضای خدا و به احترام  مردم بخشی از این عوارض را موزه بسازید، کتابخانه ملّی مازندران را مرکز اسناد ملّی خواهد ساخت، فقط منتظر زمین هستند.

وامّا کلام پایانی برای ثبت در تاریخ، خدایا تو شاهدی که من خیلی زور زدم تا این اشتباه را نکنند، تا فردا آیندگان با دیدن صدها هزار متر مربع ساختمان تجاری در وسط شهر به ما خرده نگیرند، نگویند که مگر آدم زنده در این شهر نبود، امّا چه کنم زور طرف مقابل خیلی پر زور بود، من تسلیم زور نشدم امّا وقتی زور خیلی پر زور شد کاری از من ساخته نبود، شب عید، 5روزه تشکیل کمیسیون طرح تفصیلی !!! و اینهمه امضاء موافق سران مسوول استان، با آنهمه مخالفت مردمی که حداقل من یک کتابچه با امضاء پنج هزار نفر از مردم ساری را دارم و به شهردار ساری هم دادم هیچ کاری در مقابل زور پر زور نتوانستم انجام بدهم، شاید امضاء بدون اسم تمام اعضاء کمیسون در مصوبه هم دارد فریاد می زند که بابا ما هم فهمیدیم این کار به نفع مردم نیست، امّا زور خیلی پر زور بود.

من اینجوری فهمیدم ....... راستی، اطاق به اطاق رفتند امضاء گرفتند یا جلسه تشکیل دادند؟؟ ......خدا می داند.