به گزارش خزرتیترخبر و به نقل از میانخبر، استان مازندران که به طبیعت زیبا و زمین‌های حاصل‌خیزش معروف است توانسته از این زمین به خوبی استفاده کند و به قطب تولید برنج کشور و بعضی محصولات دیگر تبدیل شود.

همین شرایط خوب برای کشاورزی در شهرستان میاندورود باعث شد که بیش از 85 درصد مردم آن کشاورز باشند و همه یا بخش زیادی از درآمد خود را از طریق کشاورزی به ‌دست آورند.

میاندورود بیش از 8 هزار هکتار زمین شالیزاری دارد که افراد زیادی در مسیر تولید برنج کسب درآمد دارند از راننده تراکتور و تیلر گرفته تا فروشنده کود و سموم، دروگر، صاحب شالیکوبی و راننده‌ها و .... که زنجیره کسب درآمد را به‌وجود می‌آورند و به هم خوردن این چرخه می‌تواند ضربه سختی به کشاورزان و به‌ خصوص قشر ضعیف کارگر وارد کند.

زمانی که برنج کشت می‌شود زنانی هستند که با وجود مکانیزه شدن کشت و برداشت برنج باز هم چشم امیدشان به فصل بهار و تابستان است تا بتوانند در زمین‌های شالیزاری حضور پیدا کنند و برای خانواده خود کسب درآمد کنند شیر زنانی که عموما به ‌دلیل درآمد کم پدر خانواده و یا نداشتن شغل مناسب، برای کسب روزی حلال به این کار اقدام می‌کنند و مردانی که چند ماه منتظر می‌مانند تا در این دوره به کسب درآمد برای خانواده خود بپردازند.

اما امسال شرایط به شکلی پیش رفته است که منبع درآمد و رزق مردم میاندورود با مشکل روبرو شده و آن هم نبود آب کشاورزی است و این در شرایطی است که کشاورزان در دو سال گذشته به‌ دلیل سرمای سال 95 نتوانستند به درآمد خاصی در قسمت باغی برسند و امروز در شالیزارها هم دچار مشکل شدند.

مسئولان امور آب فروردین ماه در جلسه ستاد بحران میاندورود در محل فرمانداری اعلام کردند که به‌ دلیل ذخیره کم آب در سد شهید رجایی امکان تامین آب کشاورزی برای کشاورزان منطقه گهرباران شهرستان میاندورود را ندارند و تنها تا منطقه سورک می‌توانند برای کشاورزان آب را تامین کنند.

امروز بعد از گذشت بیش از 20 روز از این جلسه مسئولان امور آب اعلام کردند که به سورک هم نمی‌‎توانند آب بدهند و این تناقض در نظر مسئولان باعث گلایه کشاورزان شده است که به حرف این مسئولان اعتماد کرده بودند.

چرا وعده اشتباه به کشاورزان داده شد

علیجان علیخانی رئیس شورای شهر سورک در پاسخ به مصاحبه حسن نوروزی محمدی مدیر بهره‌برداری سد شهید رجایی با یکی از روزنامه‌های استانی درخصوص رهاسازی آب از سد شهید رجایی برای اراضی کشاورزی پایین دست، اظهار کرد: آقای محمدی منظور خود از رهاسازی آب به پایین دست را اعلام کنند دقیقا کجاست؟

وی با اشاره به اینکه در 12 اسفند 96 طی نامه‌ای از سوی یخکشی مدیرعامل آب منطقه‌ای استان اعلام کردند کشاورزان شهر سورک برای مصرف آب از سد مشکلی ندارند و به تبعه آن در ستاد بحران شهرستان در فروردین ماه سال جاری در حضور مسئولان ستاد اعلام شد که از 8 هزار هکتار شالیزار شهرستان برای 3 هزار و 150 هکتار شالیزار بخش گهرباران نمی‌توانند آب تامین کنند، گفت: مدیرعامل آب منطقه‌ای استان در 6 اردیبهشت سال جاری در حضور نماینده مجلس، اعضای شورای شهر سورک و شورای کشاورزی صراحتا اعلام کردند که هیچ مشکلی برای رهاسازی آب به زمین‌های شالیزاری شهر سورک ندارند.

علیخانی، خاطرنشان کرد: با وجود صحبت‌های گذشته مسئولان امور آب، در جلسه شورای آب، مسئول امور آب شهرستان اعلام کرد ما در معادلات خود اشتباه کردیم و هیچگونه آب برای شهر سورک رهاسازی نخواهد شد.

چه کسی پاسخگوی وعده‌های اشتباه مسئولان و خسارت کشاورزان است

وی تصریح کرد: براساس قول‌های داده شده مسئولان امور آب، کشاورزان شهر سورک اقدام به ایجاد خزانه و آماده‌سازی زمین برای انجام نشاء کردند و امروز چه کسی پاسخگوی خسارت آنها خواهد بود.

علیخانی با اشاره به تناقض‌گویی مسئولان امور آب، گفت: آنهایی که در تصمیمات خود تناقض‌گویی می‌کنند یا تخصص ندارند یا از دانش لازم برخوردار نیستند.

پیش‌بینی‌ها برای ذخیره‌سازی در اسفند و فروردین محقق نشد

جواد طوسی مدیر امور آب شهرستان‌های ساری و میاندورود اظهار کرد: بازدیدی از زمین‌های کشاورزی شهر سورک و صحبت‌هایی با مسئولان شهر سورک داشتیم و نظرات را به مدیرعامل آب منطقه‌ای استان انتقال خواهم داد و نتیجه را روز امروز شنبه به مسئولان جهاد اعلام می‌کنیم و هنوز تصمیمی برای رهاسازی آب گرفته نشد.

وی درباره صحبت‌های ماه قبل مبنی بر تامین آب کشاورزان سورکی، بیان کرد: ورودی آب در اسفند و فروردین ماه براساس پیش‌بینی‌های ما پیش نرفت و کمتر از حد نرمال بود به همین دلیل از این کار منصرف شدیم.

طوسی افزود: اگر قرار باشد آب رهاسازی شود احتمال دارد تنها برای یک وعده کشت رهاسازی شود و برای فهمیدن آن باید تا هفته بعد صبر کرد.

این روزها کشاورزان همچنان سر زمین‌های خود حاضر می‌شوند و به هر شکلی به کار خود ادامه می‌دهند به امید اینکه وعده مسئولان برای رهاسازی آب محقق شود و در این بین بسیاری از کشاورزان به این وعده‌ها خوشبین نیستند و برای جبران، اقدام به حفر چاه در زمین‌های خود کردند که از نظر فنی ایجاد چاه‌های متعدد در محدوده جغرافیایی کوچک و برداشت از سفره‌های زیرزمینی عواقب منفی در آینده خواهد داشت اما کشاورزان مجبور شدند به تنها راه موجود دست بزنند تا زندگی خود را تامین کنند ونباید به آنها خورده گرفت.