خزرخبر: برنج یکی از محصولاتی است که نقش مهم و اساسی در اقتصاد کشاورزان مازندرانی دارد همان کشاورزانی که با سخت‌ترین شرایط  اقدام به تولید این محصول  استراتژیک پرداخته و ضامن امنیت غذایی کشورمان هستند اما همواره مورد بی‌مهری، بی‌توجهی و بی‌کفایتی مسئولان مربوطه قرار می‌گیرند.

در سالی که بنا به فرموده مقام معظم رهبری باید به مباحث اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال توجه جدی شود اما شاهد بی‎‌موالاتی و بی‌تدبیری مدیران ناکارآمد در توجه به فرمایشات و منویات مقام معظم رهبری هستیم که پیامد آن تلاطم و رکود بازار برنج و بی‌انگیزگی تولیدکنندگان این محصول است.

*مشخص نبودن عدم یک‌ماهه ممنوعیت برنج

تعجب اینجاست که بالاترین مقام وزارتی که متولی تولید و تنظیم بازار این محصول است، تحت فشار بودن خود برای واردات برنج را دلیل اجازه واردات می‌داند و هیچ توجیه عقلایی و منطقی در این خصوص به افکار عمومی جامعه ارائه نمی‌دهد.

طبق قانون مقرر است از اول تیرماه تا پایان آبان‌ماه هر سال یعنی هنگام برداشت برنج در کشور، واردات برنج ممنوع باشد اما امسال این محدودیت و ممنوعیت یک‌ماه کاهش یافت که دلیل آن هنوز اعلام نشده است.

در این بین فرصت‌طلبان و واردات‌چیان نسبت به واردات بیش از حد نیاز کشور اقدام کردند و زمینه برای تلاطم و رکود بازار برنج مهیا شده است.

در زمانی‌که باید 9 ماه تلاش کشاورزان برنجکار به ثمر نشیند، با بی تدبیری مسئولین امید برنجکاران ناامید شد و عملا منویات رهبری نادیده انگاشته شد.

*تاوان نارکارآمدی مدیران را مردم می‌دهند

مکاتبات ضد و نقیض درباره ثبت واردات برنج که از اول بهمن چندین بار آزاد و ممنوع شد گواهی بر بی‌اطلاعی مسئولان و ناکارآمدی آنان برای تنظیم بازار برنج است.

متاسفانه دود این بی‌کفایتی‌ها به چشم کشاورزان می‌رود و تاوان ناکارآمدی مدیران را مردم پرداخت می‌کنند و تاکنون نه تنها فرهنگ استعفا در پی ناتوانی برای کنترل امور جا نیفتاده است بلکه لابی‌های گسترده برای چسبیدن به صندلی مدیریت به شدت رواج یافته است.

در استانی که بیش از ۸۰ درصد اقتصاد آن به دو محصول برنج و مرکبات تکیه زده است، شاهد بی‌برنامگی در تولید و تنظیم بازار این محصولات هستیم.

تولید زیاد مرکبات و نبود صادرات این محصول، عدم بازاریابی و آموزش صادرکنندگان، عدم تولید متناسب با سلیقه بازارهای جهانی، هزینه تمام شده بالای محصولات، نبود تنوع ارقام و پهنه‌بندی کشت مرکبات با توجه به شرایط اقلیمی استان، عدم برندسازی و شبکه‌های توزیع مناسب در استان و کشور از جمله مهم‌ترین مواردی است که مدیران مرتبط تاکنون نتوانستند راه حل مناسب، برنامه‌ای کارا و موثر برای آن تدوین و ارائه دهند.

شناسنامه‌دار نشدن برنج تولیدی، عدم بسته‌بندی مناسب و فله فروشی، نبود کد رهگیری برای محصولات تولیدی، اختلاط برنج، نبود استراتژی مشخص برای کشت ارقام محلی و پرمحصول، بی‌برنامگی در پرورش رتون و کشت مجدد برنج با توجه به مشکل کم آبی و خشکسالی و عدم تنظیم بازار این محصول نیز از مهم‌ترین موارد در حوزه تولید و بازار برنج است که تاکنون حل نشده است.

طرح بی‌نتیجه خرید برنج پرمحصول در مازندران و رقم محلی صدری در گیلان را نیز می‌توان بر بی‌برنامگی و بی‌تدبیری مسئولان و مدیران نابلد اضافه کرد که طی آن حدود 500 تن برنج خریداری شد و تاکنون وجه آن پرداخت نشده است و عملا هیچ تاثیری در تحریک بازار و خروج بازار آن از رکود نداشته است.

*چشم مدیران بر روی کشاورزان بسته است

این در حالی است که مدیری در استان از ادامه این خرید تا برگشتن بازار به وضع مطلوب خبر می‌دهد و مدیری دیگر در همین استان از توقف روند خرید می‌گوید! حتی هماهنگی بین گفتار دو مدیر قابل مدیریت نیست تا چه رسد به مدیریت تولید، بازار و اقتصاد کشاورزی و کشاورزان....

جای سوال است تکیه زدن بر مسند مدیریتی و صندلی به چه اندازه برای مدیران ما اهمیت دارد که حاضرند به هر ترفندی دست بزنند و حتی چشم خود را بر روی کشاورزان بی‌ادعایی که ضامن امنیت غذایی جامعه هستند و بدون تلاش آنان سفره‌های مردم خالی می‌ماند ببندند تا بتوانند در پٌست‌های مدیریتی خود بمانند.

در استان مازندران چشم مدیران مربوطه بر روی کشاورزان بسته است و قدمی که به نفع کشاورزان باشد برای آنان برداشته نمی‌شود و وقتی پای صحبت کشاورزان می‌نشینیم چیزی جزء یاس و ناامیدی بر زبان نمی‌آورند و مدیران مربوطه را محکوم به سخنان پوچی که تنها پشت تربون دارند می‌کنند و می‌گویند مسئولان بخش کشاورزی چه می‌دانند رنج و سختی و زحمت برای تولید چه است!

آنها تنها به دنبال این هستند برای رفع تکلیف در جلساتی بنشینند که با ماشین‌های آنچنانی بیایند و بروند و در گرما و سرما در اتاق‌های چهار دیواری جلسات گل و بلبلی برگزار کنند.

کشاورزان بر این ادعا هستند اگر مسئولان ارشد بخش کشاورزی در زمین‌های تا زانو در گِل فرو رفته اقدام به تولید محصول کنند می‌فهمند درد کشاورزان چیست وهیچ‌گاه کشاورزان را رها نمی‌کنند.

آنچه در این گزارش از نظر مخاطبان خواهد گذشت دوگانه حرف زدن مسئولان و زحمات برنج‌کارانی است که در آستانه فصل کشت این محصول مهم در مازندران هستیم اما مسئولان بخش کشاورزی به‌جای حل مشکلات کشاورزان به دنبال لابی‌گری برای مسند مدیریتی خود هستند، جای سوال اینجاست آقای مدیری که شما توان مدیریت بخش مربوطه خود را نداری اصرار برای ماندگاری در این پُست مدیریتت برای چیست؟!!

شاید مدیر دیگری بتواند حداقل‌ترین کار را برای کشاورزان انجام دهد و بتواند دردی از آنان دوا کند، حداقل وقت برای کشاورزان بگذارد و پای صحبت انان بنشیند.

*مسئولان انگیزه کشاورزان را از بین بردند

کشاورزان پرتلاش مازندران از اسفندماه خود را آماده کشت و کار برنج کردند و تا چندین ماه چشم انتظار بودند تا محصول آنان به بار بنشیند و با فروش آن خستگی آنان رفع شود اما عدم خریداری و واردات کمر آنان را شکست و مسئولان برای جبران خطای خود، تصمیم به خرید توافقی برنج پرمحصول کردند، در حالی که اندک محصولی که از این طریق از کشاورزان خریداری شد بهای آن پرداخت نشد و زخم کهنه آنان تازه شد.

به سراغ یکی از کشاورزانی رفتیم که انگیزه‌ای برای مصاحبه نداشت و گلایه‌مند از مسئولان بخش کشاورزی مازندران بود و با ناامیدی صحبت می‌کرد، او که پیر کشاورزی بود می‌گوید تمام هزینه‌های زندگی خود را از طریق تولید در زمین‌های کشاورزی تامین می‌کند اما به‌حدی زندگی کردن برای‌مان سخت می‌گذرد که یا محصول‌مان را نمی‌خرند و باید دپو شود و یا با خرید دولتی پول آن پرداخت نمی‌شود.

این کشاورز می‌گوید مسئولان تمام انگیزه‌های ما را برای تولید از بین بردند و اکنون که باید ذوق و شوق برای رفتن به مزارع داشته باشیم اما اراده‌ای برای تولید نداریم.

وی گفت: برنج پرمحصول خود را تحویل شرکت بازرگانی دولتی دادم اما پول آن پرداخت نشد.

*مسئولان خود را در استان قبول نداریم

پای صحبت کشاورز دیگری نشستیم که می‌گوید در مازندران اقدام به تولید هر محصولی کنیم اما یا با عدم خرید آن مواجه می‌شویم و یا پول آن به صورت کامل پرداخت نمی‌شود.

وی می‌گوید: برای اینکه وابسته به خارج نباشیم و روغن در کشورمان تولید شود اقدام به تولید کلزا می‌کنیم اما برای خرید آن هزار بهانه و اما و اگر می‌آورند و به‌حدی بی‌انگیزگی ایجاد می‌کنند که دیگر رغبتی برای تولید این محصول نداریم  و یا اقدام به تولید گندم هم که می‌کنیم با سختی به پول خود دست پیدا می‌کنیم.. برنج و مرکبات هم که در مازندران قصه دراز دارد و حرفی از تولید این دو محصول نزنیم بهتر است.

این کشاورز ساروی می‌گوید: بهتر است رک و راست بگویم ما مسئولی که تنها پشت میکروفن برای کشاورزان سخنرانی می‌کند و در عمل خلاف آن را می‌بینیم قبول نداریم بلکه مسئول باید بیاید سر مزرعه و به درد دل کشاورزان گوش دهد و از مسئولان ارشد کشور راهکار بخواهد و درد دل کشاورزان را بازگو کند نه اینکه تلاش برای پُر کردن جیب خودشان باشند.

وی می‌گوید: برنج ما در انبارها خاک می‌خورد و  برنج پرمحصولی را هم که تحویل دادیم هنوز پول آن را دریافت نکردیم حال چطور می‌توانیم با این اوضاع نابسامانی که مسئولان برای کشاورزان رقم زدند انگیزه بریا تولید داشته باشیم.

وی گفت: 90 درصد کشاورزان امرار معاش زندگی خود را از طریق تویلد محصولات تامین می‌کنند و با این وضعیتی که کشاورزی در چند سال اخیر پیدا کرد خواهان این هستیم زمین‌های خود را به فروش بگذاریم تا بتوانیم با پول آن از پس هزینه‌های زندگی خود برآییم چراکه مسئولان بخش کشاورزی وقتی که خودشان جیبشان پُر پول است چه می‌دانند درد دل کشاورز چیست! تنها در جلسات میکروفن به دست می‌گیرند که بگویند مدافع کشاورز هستند در حالی که ما خلاف آن را لمس می‌کنیم.

اینها تنها یک گوشه چشم از درد دل تامین کنندگان امنیت غذایی در جامعه است که اگر بخواهیم تمام کمال به آن بپردازیم شاید چندین کتاب بتوان چاپ کرد.

سوال ما از استاندار مازندران این است که به عنوان نماینده عالی دولت در استان آیا پای درد دل تولیدکنندگان بخش کشاورزی نشسته است؟ اگر به درد دل‌ آنان گوش داده پس چرا کاری برای این قشر زحمت‌کش نمی‌کند، چرا روزه سکوت اختیار کرده و نسبت به تعیین تکلیف مدیران ناکارامد استان اقدامی نمی‌کند؟

استانداری که از زمانی که در ساختمان سفید استانداری پای نهاد در تمام جلسات خود مردم را ارجح می‌داند پس چرا آستانه تحملش را به قدری بالا برده که صدای مسئولان ناکارآمد برایش از قشری که بی‌ادعا اقدام به تولید می‌کنند و تنها خواسته‌شان خرید به موقع و پرداخت به موقع بهای محصول‌شان است را می‌شوند.

حرف کشاورزان این است مدیری می‌خواهند که در عمل کاری برایشان کند و اکتفا به سخنرانی نکند، امید داریم استاندار مازندران برای سال جدید و کشت و کار جدید برای کشاورزان اقدامی نو داشته باشد.