به گزارش خزرخبر و به نقل از جویباران، فصل تابستان هم در سومین ماه خود قرار دارد و هر روزی که می‌گذرد به زمان بازگشایی مدارس نزدیک‌تر و تب‌وتاب خانواده برای خرید لباس فرم مدارس، لوازم‌التحریر، کفش و... افزایش می‌یابد.

چند سالی است که دانش‌آموزان با هر لباسی نمی‌توانند وارد مدرسه شوند و در بسیاری از مدارس لباس‌های فرم بارنگ‌های یکسان استفاده می‌شود، این در حالی است که این موضوع موافقان و مخالفانی دارد.

از دیدگاه روان‌شناسان متعدد این یکسانی رنگ می‌تواند برای دانش‌آموزان هم مفید و هم مضر باشد، ضمن اینکه اعمال سلیقه مسئولان برخی مدارس، فرهنگ‌ها، سنت‌ها و باورهای خاص در انتخاب رنگ لباس دانش‌آموزان بدون توجه به روا‌ن‌شناسی رنگ مشکلاتی پنهان را در این زمینه به وجود می‌آورد، اما جدای از همه این مسائل یکی از دغدغه‌های مهمی است که هرساله شهریورماه اولیای دانش‌آموزان را درگیر آن می‌کند.

هرچند هماهنگ بودن لباس دانش‌آموزان تا حدی چاره‌ای برای حذف فاصله طبقاتی محسوب می‌شود اما تغییر هرساله این لباس‌های فرم برای خانواده‌هایی که توان مالی بالایی ندارند مشکل‌ساز خواهد بود.

علاوه بر این مسئله تغییر هرساله فرم مدارس یک نوع اسراف است چراکه امکان استفاده از لباس فرم مدارس برای مصارف دیگر چندان مناسب نبوده است و قطعاً بدون استفاده خواهد ماند و در کنار هزینه‌هایی بالای نوشت‌افزار و سایر هزینه‌های مربوط به مدرسه این تغییر دائمی بار مالی به خانواده‌ها تحمیل می‌کند.

از طرف دیگر شرکت‌های طرف قرارداد با آموزش‌وپرورش نیز گاهی در آخرین لحظات لباس دانش آموزان را آماده می‌کند و یا از پارچه‌هایی استفاده می‌کند که در منطقه زندگی اولیا دانش آموزان وجود ندارد یا هزینه بالایی دارد.

در شهرستان جویبار نیز چندین مشکل در این رابطه وجود دارد؛ اول این ‌که از خیاطان و شرکت‌های بومی برای تهیه لباس فرم استفاده‌ نشده است و با فرد و شرکت غیربومی قرارداد بسته‌ شده که علاوه بر ضربه زدن به اقتصاد شهر، به شعار سال که از سوی رهبر معظم انقلاب که اقتصاد مقاومتی و اشتغال و تولید اعلام‌شده بی‌توجهی صورت گرفته زیرا این شعار به معنای تکیه‌بر توانمندی‌های داخلی است و ایجاد اشتغال و افزایش تولید برای افراد یک استان، شهر و یا آن منطقه است که در این شهرستان با وجود خیاطان و شرکت‌های حرفه‌ای که سابقه دوخت لباس فرم دانش آموزان را طی سالیان دراز دارند از این امر محروم و با شرکتی غیربومی قرارداد بسته‌شده است؛ اما چه خوب بود که تهیه لباس فرم مدارس این شهرستان که برای تولیدکنندگان گردش مالی دارد عاید تولیدکنندگان جویباری می‌شد.

مشکل بزرگ‌تر دیگر لباس فرم دانش آموزان جویباری این است که تنها 3 روز مانده به آغاز بازگشایی مدارس این پیمانکار هنوز لباس را تحویل خانواده‌ها نداده است و هر روز در محل تحویل لباس صف‌های طویل و طولانی‌مدت و همچنین درگیری بین خانواده‌ها و دوزندگان وجود دارد.

یکی از اولیای دانش آموزان اظهار کرد: این پیمانکار در تاریخ 26 تیرماه اندازه لباس دخترم را گرفت ولی هنوز به ما لباسی تحویل داده نشده، با اینکه چندین بار برای ما پیامک زدند که لباس آماده است و بیایید تحویل بگیرید ولی همیشه دست‌خالی برگشتیم.

وی افزود: فاصله منزل ما با این مکان بسیار زیاد است و من مجبورم با هزینه زیاد و دست کشیدن از تمام‌کارهایم به اینجا بیایم و در آخر لباسی هم در کار نباشد.

این اولیای دانش‌آموز بیان کرد: از مسئولین می‌خواهم کمی هم به فکر خانواده این دانش‌آموزان باشند که هر روز مجبورند از فاصله دور و نزدیک به این مکان بیایند و چیزی نصیبشان نشود.

خانم حسینی مادر یکی از دانش‌آموزان در این رابطه گفت: هر روز از این شرکت به ما پیامک می‌زنند که لباس شما آماده است ولی وقتی میاییم هیچ خبری نیست و فقط خستگی و سردرد برای من می‌ماند.

وی ادامه داد: بسیاری از این لباس‌ها اندازه این دانش‌آموزان نیست به‌ طوری ‌که روز گذشته دانش‌آموزی را دیدم که لباس چند سایز بزرگ‌تر بود، آیا پولی که این پیمانکار می‌گیرد حلال است؟ زیرا خیلی از خانواده وضعیت اقتصادی خوبی ندارند و مجبورند دوباره هزینه تعمیر لباس را پرداخت کنند.

آقای نجفی پدر یک دانش‌آموز دوره ابتدایی است که با عصبانیت به در می‌کوبد و از کارکنان این شرکت لباس فرزندش را می‌خواهد ولی صدایش را کسی نمی‌شنود.

وی با صدای بلند فریاد می‌زند که من یک کارگر هستم و هر روز که به اینجا می‌آیم بسیار ضرر می‌کنم و درآمدی ندارم که هزینه خانواده‌ام کنم.

نجفی می‌گوید: نمی‌دانم چرا آموزش‌وپرورش دانش‌آموزان را مجبور می‌کند که لباس فرم جدید بگیرند درحالی‌که لباس فرزندم که سال گذشته دوختم تمیز و هنوز نو است؛ چرا مسئولین به فکر ما خانواده‌های ضعیف نیستند؟ چرا وقتی از عهده انجام کاری برنمی‌آیند پیشنهاد می‌کنند؟

خانم فاطمه عباسی یکی از مادران حاضر در صف تحویل لباس بود که به ما گفت: جنس پارچه‌ای که این شرکت برای لباس فرم استفاده می‌کند اصلاً خوب نیست و در پارچه ‌فروشی‌های شهرستان به ‌ندرت وجود دارد.

وی افزود: چرا آموزش‌وپرورش اول با پارچه‌ فروشی‌ها هماهنگی نمی‌کند که ببینند این پارچه در مغازه‌ها موجود است یا خیر؟!

عباسی تأکید کرد: در سال‌های قبل ما پارچه را می‌گرفتیم و به هر خیاطی می‌دادیم و بر اساس شکل و فرمی که آموزش‌وپرورش اعلام کرده بود می‌دوختیم و هیچ مشکلی نداشتیم؛ نه مثل امسال که تنها 3 روز مانده با بازگشایی مدارس هنوز فرزندانمان لباسی ندارند.

این درحالی ‌که است که شهرستان جویبار از خیاطان و شرکت‌های دوخت و دوز فعالی برخوردار است و اداره آموزش‌وپرورش می‌توانست با هماهنگی اداره اصناف شهرستان از دوزندگان بومی استفاده کند.

عبدالله مدانلو رئیس اتاق اصناف شهرستان جویبار اظهار کرد: اداره آموزش‌وپرورش جویبار نباید از شرکت غیربومی استفاده می‌کرد زیرا شهرستان‌های دیگر اجازه حضور و فعالیت شرکت غیربومی را نمی‌دهند.

وی افزود: شهرستان جویبار از ظرفیت بسیار بالایی برای دوخت و دوز برخوردار است و کار این اداره منصفانه نبود.

رئیس اتاق اصناف جویبار اظهار کرد: نامه‌نگاری‌هایی نیز در این زمینه با آموزش‌وپرورش شهرستان جویبار شد که با تولیدکنندگان داخل شهرستان همکاری کنند ولی نتیجه‌ای نداشت.

مدانلو افزود: اما شاهد هستیم که این پیمانکار قادر به تحویل به‌ موقع لباس‌ها نیست و این اداره از ما خواست که با خیاطان برای همکاری با پیمانکار هماهنگی کنیم.

علیرضا جوانی یکی از بزازان جویباری به پارچه مورد استفاده این شرکت برای لباس فرم مدرسه اشاره و عنوان کرد: این شرکت از پارچه ترگال کج ‌راه استفاده می‌کند که هر پارچه ‌فروشی این پارچه را ندارد.

وی افزود: با توجه به این‌که این شرکت قادر به تهیه و تحویل همه لباس‌های فرم مدرسه نیست از بسیاری خانواده‌ها خواست خودشان پارچه تهیه کنند و بدوزند، به همین خاطر برخی از پارچه‌فروشان برای رفاه حال خانواده‌ها این پارچه را وارد شهرستان کردند.

این پارچه ‌فروش جویباری تأکید کرد: قیمتی که این شرکت برای پارچه از خانواده‌ها دریافت می‌کند 14 هزار و 800تومان است ولی همین جنس را ما 9هزار و 800تومان به مردم می‌دهیم این یعنی گران‌فروشی!

ازجمله مشکلات دیگر این است که این شرکت عبارت‌اند از: لباس‌ها را متناسب با سایز دانش‌آموزان ندوخته و بسیاری از لباس‌ها تنگ یا گشاد است، تجمیع دوخت لباس همه مدارس در یک شرکت کوچک که ظرفیت دوخت چند هزار لباس برای دانش‌آموزان شهرستان جویبار را ندارد، درحالی‌که می‌توانست با همکاری تولیدکنندگان جویباری در نقاط مختلف از بروز این مشکل جلوگیری کند؛ البته ناگفته نماند این شرکت با حضور در نمازخانه مدرسه‌ای در شهر جویبار اقدام به دوخت لباس کرده است که بر اساس قانون اداره آموزش‌ وپرورش شهرستان اجازه، اجاره مکان متعلق به این وزارتخانه را به‌ غیر از مؤسسات آموزشی دولتی و غیردولتی را ندارد و این اقدام غیرقانونی است.

با این تفاسیر بی‌تدبیری اداره آموزش‌ وپرورش جویبار در انجام درست این کار باعث یک نوع بی‌نظمی، درگیری در مکان دوخت لباس و همچنین سردرگمی خانواده‌های دانش‌آموزان شده که تنها چند روز باقی‌مانده به ماه مهر بسیاری از دانش آموزان بدون لباس مصوب این اداره در مدارس حاضر شوند و این امر باعث شده که دانش‌آموزان جویباری دیگر حس و حال روزهای اول مهر سال گذشته را ندارند.