به گزارش خزرخبر، شاید برای همه پیش آمده، وقتی از مسافرتی دلچسب و خاطره انگیز، همراه با خانواده و پس از روزهای کوتاه و یا طولانی به خانه برمیگردی، نخستین چیزی که به زبان می آوری این جمله است که: هیچ کجا خانه خود آدم نمی شود.

آری به راستی که اینچنین است، اصولاً خانه محل امن و آرامی است که حس خوبی دارد و حتی شنیدن نام خانه نیز لذت بخش است.

سالهاست که برای مجلس شورای اسلامی واژه خانه ملت را به کار می برند و چه زیبا نامگداری کرده اند برای این مکان و جایگاه مقدس که به راستی خانه و امید همه ملت است.

مجلس در نظام جمهوری اسلامی ایران از اهمیت ویژه و والایی برخوردار بوده و محور بسیاری از تصمیم گیری ها، قانونگذاری ها، برنامه ریزی ها است و چراغ هدایت دولت و ملت را به دست دارد، مجلس پایگاه اساسی نظام و مردم و مایه حضور و مشارکت واقعی مردم در تصمیم گیری ها و مظهر اراده ملی است.

نمایندگان و وکلای ملت در هر دوره و پس از انتخاب از سوی مردم در برابر کلام الله مجید سوگند یاد می کنند.

 در بخشی از این سوگند نامه آمده است: "من در برابر قرآن مجید به خدای قادر متعال سوگند یاد می کنم و با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می نمایم که پاسدار حریم اسلام و نگهبان دستاوردهای انقلاب اسلامی ملت ایران و مبانی جمهوری اسلامی باشم، ودیعه ای را که ملت به ما سپرده به عنوان امینی عادل پاسداری کنم و در انجام وظایف وکالت، امانت و تقوی را رعایت نمایم و همواره به استقلال و اعتلای کشور و حفظ حقوق ملت و خدمت به مردم پای بند باشم، از قانون اساسی دفاع کنم و در گفته ها و نوشته ها و اظهارنظرها استقلال کشور و آزادی مردم و تامین مصالح آنها را مدنظر داشته باشم."

همانگونه که در مقدمه کوتاه بالا آمده ، به خوبی روشن است که نمایندگان منتخب ملت باید صدای رسا، چشم بینا و گوش شنوای مردم باشند، به درستی قوانین را وضع و یا اصلاح کنند و با تمام توان بر عملکرد مجریان قانون نظارت کنند.

 نه در قانون اساسی آمده که نماینده مجلس باید بازوی اجرایی دولت باشد و نه مردم می پسندند که وکلایشان وظایف اصلی را فراموش کنند و با سیاست بازی و سیاست زدگی، خواسته های دولت را اجابت کنند، یقین بدانید که اگر غیر از این باشد، قوه مجریه نیز متضرر خواهد شد.

متاسفانه در ادبیات سیاسی کشورمان، سالهاست که واژه وکیل الدوله به وجود آمده و همه دولت ها از ابتدای تشکیل قوه مقننه در این کشور، به دنبال وارد کردن نمایندگان همسو با خود به مجلس بوده و هستند، مجلسی که در واقع می بایست خانه امن ملت باشد.

در همین سالهای اخیر بسیاری از چهره های سیاسی کشور به این امر انتقاد داشته و وجود وکیل الدوله ها در مجلس را مایه ننگ و سکون جامعه می دانستند.

به یاد داریم که در دولت قبل، بسیاری از نمایندگان و چهره های سیاسی اصلاح طلب از برخی همراهی های جزیی مجلس اصولگرا با دولت احمدی نژاد انتقادات تندی می کردند و برای بیان این انتقاد از هر تریبونی بهره می بردند.

حال آنکه همین مجلس اصولگرا بسیاری از وزرای دولت های نهم و دهم را استیضاح و برکنار کرد و بارها و بارها جلوی دولت ایستاد.

اما با نزدیک شدن به زمان انتخابات مجلس دهم، بسیار تعجب برانگیز است که همان منتقدان دیروز وکیل الدوله ها، امروز ندای تسخیر مجلس آینده را سر می دهند و از هر فرصتی برای تخریب چهره نمایندگان جسور و مدافع حقوق مردم استفاده می کنند و سعی دارند اینگونه به مردم القاء کنند که اگر مجلسی همسو با دولت تشکیل شود، اوضاع مملکت بهتر خواهد شد!

 در شبکه های اجتماعی مجازی اقدام به معرفی کاندیداهای حامی دولت می کنند و بقیه را تندرو و دلواپس و بی سواد و ... خطاب می کنند.

رفتاری که یقیناً از سوی دولت نیز مردود است، چرا که دولت را در معرض اتهام مهندسی انتخابات قرار می دهد، آنهم دولتی که شعارش قانونمداری بوده و هست و به دفعات شنیده ایم از زبان مقامات ارشد دولتی، از رییس جمهور و وزیر کشور گرفته تا استانداران و فرمانداران، که دولت همه توان خود را برای برگزاری انتخابات قانونمند بکار گرفته و هرگز دخالتی در امور دیگر نخواهد داشت.

هر سوال، تذکر و یا انتقاد نمایندگان واقعی ملت در مجلس را به مثابه حمله به دولت و چوب لای چرخ گذاشتن دولت بر می شمرند و در بوق و کرنا می دمند که ایها الناس؛ اگر به این نماینده منتقد رای ندهید، چنین و چنان خواهد شد و مملکت گلستان می گردد!

غافل از اینکه درواقع وظیفه اصلی و اساسی یک نماینده همین است.

وظیفه منتخب واقعی ملت همین است که با چشمی تیزبین و نکته سنج، مانع رفتار خلاف قانون مجریان شود و حق ملت را بستاند.

از سویی دیگر متاسفانه شاهد آن هستیم که برخی نمایندگان ملت، وارد این بازی سخیف شده اند و تلاش می کنند با هر گفتار و کردار خود اینگونه نمایش دهند که حامی بی چون و چرای دولت و تصمیمات و سیاست های دولتی هستند.

با افتخار مصاحبه ها و سخنرانی ها در حمد و سنای دولت می کنند و شهرها و روستاها را پر می کنند از بنرها و تابلوهای تقدیر و تشکر از دولت، بنرها و تبریک هایی که چندی پیش مقام معظم رهبری نیز نسبت به ذوق زدگی های زودهنگام و اینگونه رفتارها انتقاد نموده اند.

سوال اساسی از این دست نمایندگان و کاندیداها این است که آیا شعور سیاسی و بصیرت دینی و ملی مردم ایران را نمی شناسند؟ آیا ندیده و نمی بینند که این ملت عاشورایی، چگونه با رفتار خود همه معادلات بین المللی را برهم زده و 37 سال است که با افتخار، عظمت و صلابت خود را به رخ جهانیان می کشند؟

بی‌تردید مجلس شورای اسلامی جایگاه نمایندگان به حق مردم است، نمایندگانی که ارکان نظام، حوزه انتخابیه و نفع مردمی که به عنوان وکیل خود به آن‌ها رای داده‌اند را در اولویت قرار دهند وبرای نفع شخصی خود و دولتی‌ها راهی مجلس نشوند. مجلس شورای اسلامی با انتخاب ملت و تحت رهبری ولایت فقیه، در کنار دولت باید اصلاح امور جامعه را درپیش گیرد.

 هر جا که غفلتی دید باید مانع شود و هر کجا که رفتاری صحیح و سازنده از دولت سر زد، به عنوان بازویی توانمند در جهت تقویت این عمل، دولت را مساعدت نماید.

اهمیت مجلس تا آنجاست که امام خمینی (ره) بار‌ها درباره آن سخن گفته‌اند،حضرت امام خمینی (ره) مجلس شورای اسلامی را تجلی اراده ملی و یکی از اساسی ترین نهادهای سیاسی که در راس تمام نهادهای نظام جمهوری اسلامی است و از ویژگی‌های خاص برخوردار است می‌دانند که مهم‌ترین ویژگی آن اسلامی و ملی بودن آن است.

امام (ره) مجلس را خانه واقعی ملت و تجلی اراده ملی می‌دانند و می‌فرمایند:«مجلس تنها مرجعی است که برای یک ملت است. مجلس قوه مجتمع یک ملت است و مجلس از همه مقاماتی که در یک کشور هست بالا‌تر است.» (صحیفه نور، ج ۱۲، ص ۱۷.)

ازسوی دیگر از دیدگاه مقام معظم رهبری نیز مجلس شورای اسلامی به عنوان یک رکن اساسی است. در واقع مقام معظم رهبری همچون امام خمینی (ره)، مجلس شورای اسلامی را عصاره یک ملت می‌دانند که با نگاهی مسئولانه در برابر اسلام، انقلاب و مصالح عالیه نظام به امور کشور بپردازند.

ایشان در باب اهمیت مجلس شورای اسلامی می‌فرمایند:«جایگاه مجلس، جایگاهی بسیار عالی برای انعکاس نظرات و اراده ملت در وضع قوانین و مقررات و رگه‌های اجرایی است.» (بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۷۰/۹/۲۷)

در پایان باید بار دیگر به این دست از به اصطلاح حامیان دولت یادآوری گردد که رفتار و کردارشان نه تنها به نفع دولت و مملکت نیست، بلکه عملی سخیف و از پیش شکست خورده در جهت تک قطبی و تک صدایی کردن کشوراست که به یقین و با شناختی که از ایرانیان آگاه و بصیر داریم، ره به جایی نخواهد برد، چراکه مجلس خانه ملت و تجلی گاه اراده و نظر مردم است و جایی برای وکیل الدوله ها نخواهد داشت.