به گزارش خزرتیترخبر، عقد توافقی تامل ‌برانگیز از آن جهت که شرکت «سدید» طرف قرارداد شهرداری نوشهر در هیچ کجای توافق‌ نامه اجرای پروژه نیروگاه زباله‌سوز، بابت عدم انجام تعهداتش، هرگز متحمل پرداخت تاوان نشد، همین یک نکته به تنهایی کافی‌است تا نسبت به سلامت کل روند توافق تا اجرا و افرادی که در آن دخیل بوده‌اند، تردید شود!!

شرکتی که در بدو تاسیس، موفق به عقد توافقی بسیار حساس از منظر زیست محیطی با شورا و شهرداری دوره سوم شهر نوشهر می‌گردد و معاهده‌ای که تا این لحظه قریب ۱۴ میلیون دلار هزینه روی دست شهرداری نوشهر گذاشت و علیرغم آنکه این هزینه‌ها همچنان ادامه دارد؛ چرا هرگز نتوانست در راستای انتظاراتی که از این پروژه می‌رفت، ظاهر شود!!

✓ ضعف ملموس حقوقی طرف شهرداری نوشهر در قرارداد مربوطه، از کجا نشأت می‌گیرد؟!

✓ مگر می‌شود در موارد و حتی در سنوات مختلف، هرگز کسی پی به این ضعف حقوقی نبرده باشد؟!

✓ چه عاملی منجر به سکوت مدیریت شهری دوره سوم تا پایان دوره سیاه شورای ششم گردید؟!

ناگفته نماند؛ سازمان محیط زیست موظف بوده تا شرکت مجری طرح (سدید) را مطابق با پرونده‌ی مطالعات جامع انجام شده که بر اساس آن، توافقات فی‌مابین صورت پذیرفت؛ مکلف به اجرای آن می‌نمود.

بنوعی، با توجه به نتایج حاصله، می‌توان گفت؛ «سدید» گندم‌نمای جو فروش از آب در آمد و آب از آب تکان نخورد.

در این فقره‌ی خاص، طرح مطالعاتی، مطابق با اصول و استانداردهای زیست محیطی، به هنگام مذاکرات ارایه گردید، اما به دلائلی نامعلوم، تعهدی اجرایی برای مجری طرح تکلیف نگردید و چه در روند اجرا و چه پس از بهره‌برداری نصفه و نیمه، آنهم با تاخیر چند ساله، به هیچ عنوان نشانه‌ای از اجرای طرح زیست‌محیطی مشاهده نشده است.

تا آنجا که در مرحله‌ی بازدید از فیلترهای تصفیه دود خروجی، متاسفانه کارشناس محیط زیست، بهانه‌ی گران بودن تعویض فیلتر را می‌پذیرد و از کنار خطر آفرینی دودها و گازهای آلاینده سمی و…، به سادگی می‌گذرد!! (…و فیلتر فرسوده و منقضی، همچنان به کار خود ادامه می‌دهد!!)

✓ چه مذاکرات یا چه اعمال نفوذی صورت پذیرفت تا سازمان محیط زیست از بسیاری تخلفات مشهود پیمانکار فعالیت زباله‌سوز، چشم‌پوشی نماید؟!

در فقره‌ای دیگر، جالب است بدانید؛ طبق توافق شهرداری با T TS (شرکت پیمانکار نیروگاه زباله‌سوز نوشهر) بایستی روزی ۲٠٠ تن زباله به نیروگاه تحویل گردد، اگر نگیرد؛ شهرداری مکلف و موظف به پرداخت جریمه است، اما طرف قرارداد (TTS) و یا حتی «سدید»، نسبت به انجام به ‌موقع تعهدات، از جمله سوزاندن زباله مذکور و تولید و تحویل میزان انرژی برق، نه تنها تعهدی ندارد، بلکه جریمه‌ای نیز متوجه‌اش نیست،

تاسف‌بار تر آنکه؛ نه تنها ذره‌ای از زباله‌های انباشت سابق کم نشد؛ بلکه به ‌خاطر کوتاهی شرکت پیمانکار، به میزان قابل توجهی زباله، به انباشت سابق، افزون گردید، (…و باز بدون تقبل هیچ ضرر و زیانی از سوی «TTS و سدید»)

به اظهار کارشناسان خبره‌ی این حوزه، با توجه به هزینه ‌کرد ۱۴ میلیون دلاری (تا این لحظه) برای نیروگاه زباله‌سوز نوشهر و با توجه به متریال منسوخ شده اجرایی، می‌شد با رقم‌هایی بسیار پایین‌تر، متریال و ساختار معقول‌تر و اصولی‌تر از این فاجعه که می‌بینیم را اجراء کرد.

آیا بی تأمل و بدون تردید، می‌توان این شبهه را نادیده گرفت که؛«ظرف مالی توافقات، نشتی داشته است؟!»

لازم به یادآوری است؛ حتی در زمان عقد توافق اولیه در دوره سوم مدیریت شهری نوشهر، چنین شیوه و تاسیسات زیرساختی با این ساختار، در هیچ کجای دنیا راغبی نداشت!!

✓ به راستی چه رخ داد که شورا و شهردار وقت (علی امانی) به سادگی تن به عقد چنین توافق پر شبهه‌ای داده‌اند؟!

ضعف حقوقی شهرداری وقت، قراردادی را روی دست شهرداری گذاشت که متاسفانه «سدید» هرگز مکلف به اجرای ادعاهای آغازین زیست‌ محیطی خود نگردید.

به یمن ایرادات حقوقی این معاهده، سایه‌ی جریمه‌های مالی سنگین، به اشکال مختلف متوجه شهرداری شد اما «سدید» در بدیهی‌ترین ایرادات اجرایی خود، هرگز متحمل پرداخت خسارت نگشت.

چه فاجعه و خیانتی از این بالاتر که به ‌واسطه قبول تعهد شورا و شهرداری دوره سوم نوشهر، با حماقت حقوقی‌ای که مرتکب شده‌اند؛ امروز شهرداری مکلف به تامین ۲٠٠ تن زباله در روز می‌باشد، حال به هر شکل، ولو با خرید زباله از دیگر نقاط و بابت هر میزان کاستی زباله برای تحویل به نیروگاه، باید جریمه‌ی هنگفتی بپردازد!!

این در حالی‌است که نیروگاه هم‌اکنون، با دارا بودن دو خط سوزاندن زباله و هرکدام از خطوط توان مصرف ۳٠ الی ۴٠ تن زباله، یعنی در مجموع توان سوزاندن ۶٠ الی ۸٠ تن زباله را دارد.

ناگفته نماند؛ «سدید» در طرح مطالعاتی، علمی و زیست محیطی خود، پیش از عقد این توافق ننگین، مدعی شد، علاوه بر سوزاندن روزی ۲٠٠ تن زباله، به مرور و هر روزه، بخشی از زباله‌های گذشته را نیز به چرخه‌ی مصرف نیروگاه می‌رساند،اما بدون تقبل پرداخت دیناری غرامت، بابت این کاستی در سوزاندن…!! به روایتی، روزانه حدود ۱۲٠ تن زباله بر انبوه زباله‌های گذشته نیز می‌افزاید.

با توجه به اینکه «سدید» در قرارداد مذکور، جز در مواردی محدود و معدود، هیچ ضمانت اجرایی برای وعده‌هایش نداده است؛ و با در نظر داشتن این نکته که این نیروگاه بنا بود با دفع بهینه و استاندارد زباله، به مدد محیط زیست بیاید، متاسفانه در سیکل و چرخه‌ای معیوب، دشمن محیط زیست شده است!!

۱) چالش انباشت قابل توجه روزانه زباله بر زباله‌های سابق

۲) کوتاهی در شیوه‌ و میزان سوزاندن زباله

۳) ایجاد دمای احتراقی بیش از پنج برابر استاندارد و هدایت آن به دودکش که عملا کار فیلترینگ را مختل می‌نماید

۴) تزریق دود و گازهای سمی در آسمان شهر، به‌خاطر استفاده از فیلتراسیون معیوب و منقضی در دودکش

۵) ساختار غیر اصولی تصفیه‌خانه شیرابه و عدم کارایی آن برای پالایش صحیح

۶) عدم پیشبینی مجرای استاندارد پساب‌های زباله‌های گذشته به تصفیه‌خانه و در نتیجه سر ریز شدن و تخلیه از سر ناچاری آن به رودخانه ماشلک (و نهایتا ساحل و دریا)

۷) عدم هیچگونه تکلف و پیشبینی غرامت بازدارنده برای «سدید» جهت اطمینان در تغییر رویه نسبت به اجرای خدمات حاضر و توسعه زیرساختی سخت‌افزاری نیروگاه در آینده، و بسیاری موارد دیگر که ذکر همه‌ی آنها در این مجال اندک نخواهد گنجید، جمیع موارد مذکور به تهدیدهای زیست محیطی و بهداشتی مبدل شده‌اند.

معین قراردادن نوشهر برای ساماندهی و دفع زباله شهرهای مجاور، جدا از اینکه مقرون به صرفه نیست؛ بلکه چالشی بر چالش‌های زیست محیطی دیگر نیروگاه و مخزن زباله نوشهر شده است!

فرض بر آنکه کلیه مطالعات کارشناسی طرح توجیه احداث نیروگاه زباله‌سوز، کاملا بی‌نقص بوده (که نبوده…) طبق کدام منطق علمی زیست محیطی، منطقه‌ای با آب و هوای مرطوب و بادخیز، مناسب احداث چنین پروژه‌ای تشخیص داده شد؟!

ادامه فعالیت این نیروگاه در هر شکلی آسیب‌رسان و ضررآفرین ارزیابی می‌گردد و اگر همین امروز تعطیل شده و اجازه‌ای اخذ گردد؛ می‌توان با استفاده از بخش اعظم زیرساخت‌های فراهم شده، با اعمال تغییراتی فنی مهندسی و منطبق با منطق علمی روز زیست محیطی، آسیب‌ها را به حداقل رسانید.

به گزارش خزرتیترخبر، خوشبختانه در چندماهه اخیر و با انحلال شورای ششم و تغییر مدیریت شهری نوشهر، تلاش‌هایی مشاهده گردید که در نتیجه‌ی آن زباله‌ای بر زباله‌های گذشته افزوده نشود، در صورتی ‌که بخش تصفیه‌خانه شیرابه، به شکل مورد تایید کارشناسان آزاد فنی زیست محیطی، آغازبه ‌کار نماید، می‌توان به آینده‌ی طرح دفع بی‌نقیصه زباله امیدوار بود./آوای مهر ملت

شرکت اجرایی نیروگاه زباله‌سوز نوشهر؛ تاوان می‌گیرد اما تاوان نمی‌دهد!!

🆔@khazartitrekhabar
🌐Khazartitrekhabar.ir